Dag 14 – Botterboy

Vrijdag 30 juli 2010

We gaan vandaag proberen onze tickets al vast in te checken. Er zijn 2 internetpunten in Sivota. Het eerste punt in een supermarket heeft een printer staan, maar deze moet nog geïnstalleerd worden. Alleen de administrator van het systeem kan dat en het meisje bij de kassa herkent de computer, maar meer weet ze er ook niet van. Dan lopen we even naar het tweede punt. Daar hebben ze geen printer. Nou ja dan maar gewoon inchecken. We gooien 2 euro in het kastje voor een half uurtje internet en gaan de pagina van transavia.com om in te checken. Helaas komen we van een koude kermis thuis. Na 10 minuten komen we er achter dat inchecken niet mogelijk is. Ook na een telefoontje naar Nederland blijkt het echt niet mogelijk. Helaas pindakaas. Dan morgen maar in de rij.

Ik loop terug naar de boot en loop via een steile trap naar het water. Dan zie ik dat alleen Roland en Karin en zijn en dat de jongens met de dinghy nog niet gearriveerd zijn. Roland zegt dat de boten los op het anker liggen en dat we langzaam aan richting rotsen drijven. We zullen niet vastlopen, maar tegen de rotsen stuiteren is ook een slecht idee. Karin roeit even naar mijn toe en ik ga Roland helpen. Dan komt Simo langs met zijn boot en hij roept nog iets. Kort daarna verschijnt het in zijn eigen dinghy om ons te helpen. Simo maakt alle achterlijnen los en ondertussen brengt Roland zijn anker binnen. Ik lig aan de achterkikker vast aan de boot van Jeroen en als Roland weg is gooi ik ook een voorlijn naar Simo. We trekken de boten tegen elkaar aan en we draaien mooi op anker met de kop in de wind. we liggen nu bijna midden in de haven en hebben dus geen last meer van de rotsen.

Om kwart voor één halen wij ook het anker op en Jeroen duwt onze boot een beetje af. Bijna onmiddelijk breekt het volgende scepterpotje doormidden en Jeroen verliest bijna zijn evenwicht. De zeereling is toch niet echt veilig meer, terwijl het toch een veiligheidsmiddel is. Ik baal er wel van.

Vandaag voor de wind terug naar de haven van Lefkas. Er staat een mooi rustig windje (3-4) en ik zeil lekker richting het eiland van Onassis (de scheepsmagnaat die het eiland Skorpios heeft gekocht). Je mag wel voor de kust van Skorpios voor anker, maar bij het betreden van het eiland word je netjes door de bewaking weer in je boot geholpen. Wij besluiten gewoon wat te zwemmen en te snorkelen.

We zijn om 6 uur bij het tankstation als ons duidelijk wordt dat niet iedereen vakantie heeft gehouden. De vrachtwagen chauffeurs in Griekenland staken en dus ook de mannen die de diesel naar deze pomp brengen. De pomp is helemaal leeg en wij kunnen dus niet aftanken. De pompbediende zegt dat er nu ongeveer 1 uur een vrachtwagen met diesel komt. Gelukkig hebben we ondertussen wat meer ervaring met de tijd in Griekenland. we stellen ons in op lang wachten.

Dan verschijnt er uiteindelijk na 1,5 uur een vrachtwagen die natuurlijk de diesel overpompt in de grote tank onder het tankstation. Dat duurt ook nog een klein half uurtje. Gelukkig ben ik als eerste aan de beurt om af te tanken. De diesel stroomt met een rotgang in de tank en ik moet een kleine 130 euro afrekenen. Iets meer dan ik gedacht en uitgerekend had. Gelukkig is het nog vakantie en kan ik mij er niet druk om maken.

Na het aftanken varen de haven in en krijgen van de havenmeester een plek toegewezen. Karel vaart voor de laatste keer beheerst achteruit en we gooien de achterlijnen voor de laatste keer op de steiger. Ik krijg een mooringlijn van de havenmeester en leg de mooring vast aan de voorkikker.

Het is ondertussen licht gaan schemeren en moet de check-out nog plaatsvinden. Ik meld dat ik 2 scepterpotjes kapot heb en dat ik de indruk heb dat ze al kapot waren voordat ik de boot kreeg. Ondertussen komen er 2 mensen in het donker de check-out doen. Ze trekken alles open, rollen de fok en grootzeil uit en schijnen met een enorme zaklamp in de zeilen op zoek naar defecten. De fok heeft op de blauwe band (ter bescherming van het zeil tegen zonlicht) een paar rafels en de man gaat mij uitleggen dat ik de hele fok kapot gezeild heb. Als ik zeg dat dit bij het begin ook al zo was, zegt hij dat ik bij de check-in gezien heeft dat het goed was. Ik meld nog dat door de harde wind de fok niet uitgerold, is Mario even stil. Ondertussen verschijnt er een duiker. Hij gaat het onderwaterschip controleren. Hij beweegt het roerblad heen en weer, daarna de schroef en slaat op verschillende plekken op de boot. Als je zo op de boot zit, denk je dat er niets van overblijft.

Teunie is ondertussen met de kinderen en de rest van de groep gaan eten en ik krijg om het half uur even een telefoontje of ik ook al kom eten. Om half elf gaan de mannen naar “the office” en moet ik even wachten. Na een klein half uurtje word ik verwacht op kantoor. De dame achter de balie zegt dat ik voor 250 euro schade heb gemaakt. Ik probeer nog met hulp van Simo te vertellen dat die scepterpotjes vast al kapot waren. Na een tijdje van discussie komt het woord “insurance” ter sprake. Ik zeg “Yes” en daarna is de discussie daadwerkelijk ten einde. Wat doe ik nou moeilijk. De verzekering betaalt. Ze schrijft een bon uit. Ik trek mijn creditcard en zet een handtekening. Ondertussen krijgt Mario verschrikkelijk onder uit de zak. Hij heeft de check-in toch niet zo goed gedaan als hij tegen mij zei. De dame is ontevreden.

Het is half twaalf als ik samen met Simo aanschuif voor het eten. Ik krijg van verschillende mensen nog wat pasta en drink nog een paar glazen water. De hele check-out procedure heeft zo’n drie uur geduurd. Bij anderen was het een procedure van zo’n 5 minuten. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Teunie gaat om half één met Floris naar de boot. We vergeten nog bijna de foto-camera mee te nemen. Wij drinken met Simo nog een laatste afzakkertje. Als ik om kwart over één om de rekening vraag, denkt de knappe dame dat ik een bestelling doe en voordat we het weten heb we nog een rondje te pakken. Om half twee is het dan echt ten einde. We duiken om half twee voor de laatste keer de kooien in.

Terug naar het dag-overzicht | Dag 13 | Dag 14 | Dag 15