Dag 2 – Preveza
26 juli 2019. We worden rond 12:00 in de middag wakker. We hebben de nacht goed gebruikt om weer bij te komen van alle eerste indrukken.
We gaan ontbijten/lunchen op ons balkonnetje. Lekker in de wind achter het zonnescherm.
Daarna de stad in. We slenteren door straatje en steegjes. We zien nog een auto op gas of is het eigenlijk een gasauto. Wij weten het niet, maar zo te zien staat hij er allang en stinkt het er gewoon naar gas. Je zou denken dat in deze hitte van 40 graden zo’n gasbus zo maar kan ontploffen. Maar blijkbaar niet.
Na al het slenteren vragen we op de boulevard naar een strandje om te kunnen zwemmen. Aan de rechterkant blijkt een strandje te zijn. We lopen de boulevard helemaal af en dan zien we het strand.
We zwemmen. We gebruiken onze nieuwe decathlon waterschoenen en ze bevallen goed. Het is erg lekker om te zwemmen in de zee.
Op het strandje staan parasols en ligstoelen en als je iets besteld, mag je er gewoon de hele middag zitten. Wij bestellen koffie voor 2,50 (inclusief een flesje water) en onze middag kan niet meer stuk.
Rond een uur of acht lopen we terug naar huis. We komen langs een groot podium en er schijnt een feest te zijn. Na wat gezoek is er iemand die Engels spreekt. Ze legt ons uit dat we een plaatselijke beroemdheid komt en dat je lekker kunt drinken en eten. Het begint om half tien en het kost 5 euro.
We gaan ons even opfrissen in ons appartement en gaan dan rond 9 uur de stad nog even in. We zoeken een draad en een naald voor een jurk die Teunie wil naaien. We vragen het bij een kapper en ja dan ben je direct de sigaar. Even de bakkebaarden bijknippen en dan direct ook maar even de rest. Daar zit je dan.
Na de kapper vinden we een draad en naald (missie geslaagd) en we lopen richting het grote feest.
We kopen kaartjes voor drinken en souflaki en zoeken een plekje.
Na enige tijd houdt er iemand een toespraak van 15 minuten. We verstaan er niets van, maar de mensen applaudisseren en vinden het blijkbaar geweldig. Ik zeg tegen Teunie: “Het lijkt wel een politieke bijeenkomst”.
Dan komt de band op. Een drietal mannen met gitaar, trekzak en nog soort van gitaar. Eén van de mannen begint met zingen en iedereen zingt mee. Alleen Hans en Teunie niet.
Teunie maakt haar dagelijkse krabbel en komt bij een hamer en een sikkel. We zitten bij een politieke bijeenkomst van de KKE, de Griekse communistische partij. We kunnen ons lachen niet meer inhouden. Het is vermakelijk.
De muziek is goed, de sfeer is gezellig en zo gaan we rond 24:00 uur weer richting ons appartement.
