We moeten al om kwart over negen in de lobby zijn. We vertrekken op half tien. Ik snap niet dat we al zo vroeg weg moeten, omdat we pas om één uur vliegen. Maar het zal allemaal wel met de security te maken hebben.
Ik zit van Orlando naar Atlanta bij het raam en ik maak maar eens even een filmpje van de start. Is wel leuk voor het thuisfront. Ik ben toch altijd weer onder de indruk van al dat geweld dat loskomt om zo’n zware bak in de lucht te krijgen.
In Atlanta moeten we drie uur wachten. Dat is echt het vervelendste van al dat vliegen. Al die wachttijden. Gelukkig hoeven we niet meer te zeulen met onze koffers, die worden nu gewoon overgepakt.
Ik eet een pizza en Rob zit te zeuren dat ie mij te dik vindt. Ik eet thuis in Holland echt anders dan hier in Amerika. Gezien de hoeveelheid dikke mensen die ik gezien heb en hoe belachelijk dat er uit ziet, besluit ik ook maar eens te gaan afvallen en ik begin maandag!. Ik ben echt een dunne dikke Amerikaan. Uiteindelijk is het ook slecht voor je hart en je aderen. Dikke mensen sterven eerder.
Het is vroeg als we in Amsterdam aankomen. De oorspronkelijke tijd was half negen, maar omdat we over de echte airplane-highway vliegen, zijn we een uur eerder in Amsterdam. Echt geweldig. Nog anderhalf uur in de trein en dan ben ik thuis.
Ik heb mijn quality-time met Rob wel gehad. Gezien het aantal uren denk ik dat ik tot aan de zomervakantie niet meer met Rob hoef te overleggen en te praten.