Vanmiddag eens even lekker over de grote stille heide (?) gelopen. Stil is het allang niet meer, maar groot is het wel.
 
We lopen naar de schapen in de wei. Er zijn weer veel lammetjes geboren dit jaar. Floris trekt was gras uit de grond en geeft het aan de lammetjes die het gulzig opeten ondanks het feit dat de wei er gewoon vol mee staat, maar ja hier zal het spreekwoord wel op van toepassing zijn. Het gras en groener bij de buurman en dus lekkerder dan in de wei zelf.
Het is altijd een groot probleem om de kinderen mee te krijgen naar dit soort dingen. Ze zijn natuurlijk net lekker aan het spelen of natuurlijk net lekker achter de computer bezig en soms hebben ze gewoon geen zin. Als ze er dan eenmaal zijn, willen ze weer niet naar huis, omdat er natuurlijk in elke boom geklauterd moet worden.
We lopen van de schapen even een stukje het bos in. Karel heeft zijn militaire kleren aangetrokken en past dus precies bij de kleuren van het bos. Na wat zoeken vind je Karel dan toch gewoon achter een boom. We lopen uit het bos en de jongens zien weer een boom staan waarin geklommen dient te worden.
 
Deze boom is wat moeilijker in te klimmen dan gedacht. Coen zit er zo in en Floris helpt Karel even om in de boom te komen, alleen hoe komt Floris er nu in? Na enig overleg gaat Floris aan de tak hangen en trekt Karel hem uiteindelijk in de boom. Iedereen weer blij, maar hoe kom je er nu weer uit? Dat blijkt een kleiner probleem te zijn dan gedacht. Je springt gewoon van de tak naar beneden en gelukkig is de ondergrond dan redelijk zacht.
We lopen lekker verder met elkaar en op de achtergrond komt de schaapskooi al weer in beeld. Floris is vaak moe en kan echt niet meer lopen, maar als je hem dan weer een uitdaging geeft (wie is het eerst bij en dat soort trucjes), dan loopt ie weer gewoon alsof er niets aan de hand is. Grappig is wel dat niet iedereen op de stille heide alles vergeet en achter zich laat.
We lopen langs zo’n ANWB-paddestoel waar één kant leeg is of toch niet?
Er staat met stift toch gewoon hoeveel kilometer het nog is naar de dichtsbijzijnde macDonalds. Zelfs op de stille heide heb je wel eens zin aan een Big Mac!