Kampen. 30 juni 2012. (foto’s deel 1, foto’s deel 2). Het is 6 uur in de morgen als ik wakker word op de botter. Voor het eerst dit jaar. Het is een prachtig verstilde ochtend. Ik breng een bezoek aan een klein kamertje en ga daarna toch nog even lekker de slaapzak in om vervolgens rond een uur of acht weer wakker te worden.

Floris, mijn jongste zoon, is ook net wakker. Gisteravond zijn we laat naar bed gegaan. Dat is het ‘nadeel’ van die echte zomeravonden. Het is lang licht en als de temperaturen dan ook nog goed zijn dan is het zo 12 uur. Hier komt dan bij dat er ‘s avonds nog een band in een tent stond. De ene na de andere cover komt voorbij en ik zing uit volle borst mee. Floris kijkt het maar een beetje aan. Hij kent geen van die covers. Allemaal voor zijn tijd.

Om half negen komt mijn buurman uit Wezep aangereden. Vandaag zeilen we met z’n vieren de botter. We krijgen een schrootbedrijf aan boord (Regelink Schroothandel B.V.) Op naar het schippersontbijt. Ook dit jaar ziet het er weer verzorgd uit. Na het ontbijt, het palaver. De wedstrijd wordt even aan ons uitgelegd. Er is een mooie zuidwesten wind , kracht 4. Bijzeilen mogen gevoerd worden en we starten op tijd. Geen moeilijke ankerstart. Jammer is dan wel dat je niet meer weet op welke plek je in het veld ligt. Vroeger telde je gewoon de boten die eerder dan jou de boei ronden en op die plek lag je dan. Nu moet je wachten tot de finish en je eindtijd bepaalt dan je plek in het klassement. We moeten tussen twaalf en kwart over twaalf over de startlijn zijn geweest. Dat lijkt te doen.

Als we de mannen van de schroothandel aan boord hebben starten we de motor en vertrekken richting het Ketelmeer. Eerst nog even met de botter langs de IJsselkade varen voor de mensen die daar speciaal voor gekomen zijn. Er doen dit jaar 23 botters mee. De crisis heeft zo zijn tol. Bijna alle aannemersbedrijven hebben afgezegd. Dit jaar maar niet, denken ze massaal.

We hijsen de zeilen en varen zo op zeil op de IJssel. Voor en achter ons zeilen botters. Het blijft altijd een mooi gezicht om al die botters zo bij elkaar te zien.  Na de Elandbrug trekt de wind iets aan. We hebben hem iets meer op de kop. Stroomopwaarts komt er een reuze grote tanker aangevaren. Hij trekt aan de toeter en twee botters voor ons beleven toch nog een hachelijk moment. Ze kunnen nog net voor de tanker uit komen. Je moet er toch niet aan denken dat je ziet dat zo’n tanker over twee botters heen dendert. Het loopt gelukkig goed af.

Om 12:04 zeilen we over de startstreep. De wedstrijd is begonnen. Halve wind richting de eerste boei. Het is dringen geblazen. Wij liggen met drie botter naast elkaar. Het ronden van de boei gaat goed. We trekken de zeilen weer strak om de eerste klap richting de tweede boei te maken. Het zal ons niet lukken om in 1 keer de boei te ronden. We worden aan alle kanten ingehaald. We snappen er niets van. Voor ons gevoel loopt de botter voor geen meter.  Achteraf valt het reuze mee, maar in de wedstrijd heb je daar niets aan. Je leeft in het moment. Na de tweede boei schuiven we de kluiverboom eruit en zetten we de kluiver erbij. De snelheid komt er weer een beetje in en we halen zelfs weer botters in.

Er komt een tweede ronde. We varen de tweede ronde iets beter dan de eerste ronde. Alles valt iets beter op zijn plek. Dit jaar is dit de eerste wedstrijd die we varen. Het hele voorseizoen hebben we niet gezeild. Geen tijd, Geen weer (veel regen in de weekeinden), noem maar op. Je merkt dat toch. We zijn nog niet zo goed op elkaar ingespeeld als in andere jaren. Je merkt dat bijvoorbeeld bij het overstag gaan. Nu verliezen we gewoon tijd met overstag gaan. Het gaat niet soepel genoeg en de botter ligt soms gewoon even helemaal stil.

Ondanks alle feedback en verbeterpunten, hebben we de middag van ons leven. De mannen van de schroothandel helpen ons goed en over de meegenomen catering mogen we zeker niet klagen. Naast het bier wat de mannen drinken (wij van de bemanning drinken alleen ranja;)), hebben ze ook van alles en nog wat bij zich. Spek met kip, Kippenvleugeltjes, kaas (hele grote stukken) en worst. Honger hoef je niet te hebben. Daarnaast werken we nog een zalm weg. Even maar niet afvallen…

Om 14:17 komen we over de finish op de 15e plek (Uitslag 18e Oostwal). Wij zijn redelijk tevreden. De 14e plek blijkt 1 seconde te schelen. Nu hoorde ik dat er in het weekend een schrikkelseconde bijgekomen is. Met andere woorden eigenlijk hebben we een gedeelde 14e plek. Die ene schrikkelseconde nekte ons net. We nemen het maar zoals het is.

We zeilen lekker terug naar Kampen. We praten nog na over de wedstrijd en waar we het hebben laten liggen. In de haven is het ondertussen erg gezellig. De Kamper stadomroeper heet ons welkom en de muziek schalt lekker uit de boxen. We gaan met z’n allen naar de tent, waar we weer op uitstekende manier meegenomen worden van plek 23 tm plek1. 1 van onze mannen blijkt ook een goede zanger te zijn en bij de uitreiking van de prijs, wij krijgen een plaatje voor in de botter, het bedrijf een schilderijtje, wil hij toch nog even een kort liedje zingen. “I did it my way” en dan de langste korte versie die ik ooit gehoord heb. Na meer dan tien minuten gaat de prijsuitreiking dan weer verder.

Na de prijsuitreiking is er dan nog een BBQ voor de schippers. Dit jaar iets strenger dan andere jaren en de toegestroomde familie mag echt niet mee eten. Dan maar gewoon een bordje vlees en salade klaar maken, om buiten de poort op te eten met de familie. Dat mag dan wel ;).

Om 9 uur stappen we in de auto en kijken we terug op weer een mooie Oostwal in Kampen. Volgend jaar zijn we weer van de partij.