We worden wakker van het geluid van de pauwen. Buiten in de duinen lopen pauwen en die maken toch best een behoorlijk lawaai. Floris is er al vroeg uitgegaan en maakt fotos van de pauwen.
 |
 |
 |
Na het ontbijt maken we onze eerste fietstocht. We fietsen langs de waddenzee en het uitzicht is prachtig. We zetten onze fietsen onderaan de dijk en lopen dan even naar boven. Teunie zet de tas op de bank. Na een tijdje fietsen we verder richting Hollum. Plotseling rijdt er een auto al toeterend naar ons toe. Teunie had de tas laten staan op het bankje en de man was even zo vriendelijk om de tas te komen brengen. Gelukkig zat er alleen maar onze portemonnees in, dus veel warenwe niet kwijt geweest. We bedanken de man en fietsen Hollum in.
We brengen een bezoekje aan Cultuur-historisch museum ‘Sorgdrager’. Ooit woonden op Ameland veel commandeurs : kapiteins van onder andere walvisvaarders en koopvaardijschepen. Als ze op het eiland verbleven woonden ze in hun commandeurs-woning. Eén van die woningen, het in 1751 door Pieter Cornelis Sorgdrager in Hollum gebouwde Sorgdragershuuske , vormt het hart van het cultuurhistorisch museum. Een erg leuk huis om te zien.
 |
 |
 |
Daarna eten de jongens een broodje frikandel en fietsen we terug naar de jeugdherberg. We zien dat de vuurtoren vandaag toch nog open is. Het is vandaag 5 mei en dus een feestdag waardoor de vuurtoren pas vanaf één uur ’s middags geopend is.
De vuurtoren op Ameland stamt uit 1880. De gietijzeren toren is 55,3 meter hoog en heeft veertien verdiepingen met een totaal van 236 treden. De, met 4 rode en 5 witte banden, beschilderde vuurtoren was de eerste in Nederland met een groepsschitterlicht. Dit betekende voor de Amelander vuurtoren dat het licht een groep van drie schitteringen in dertig seconden uitstraalde, waarna een korte “stilte” viel. Inmiddels is dit teruggebracht naar drie schitteringen per 15 seconden.
We gaan naar binnen en klimmen via een aantal etages naar het topje van de toren. Het is een hele klim en je voelt aan het ijzer wel waar de zon staat. Het ijzer straalt enorm. Als ik éénmaal boven ben is het toch een smal platootje waarop je moet staan. Met mijn hoogtevrees komt dus wel goed. Het uitzicht is geweldig.
 |
 |
|
We fietsen terug. De vuurtoren staat als het ware in de tuin van de jeugdherberg. We pakken de spullen weer in en gaan weer lekker naar het strand. De jongens hebben allemaal een schep en er wordt weer flink gegraven. Blijft gewoon een leuke activiteit. Graven op het strand. We hebben ons strandtentje meegenomen en dat blijkt erg handig. Na een tijdje gaat het wat meer waaien. We zitten nu dan toch lekker achter ons tentje uit de wind.
 |
 |