Op eerste kerstdag eten we bij mijn zus. Tenminste dat is de afspraak. Om wat voor reden dan ook, is het meestal bij ons thuis. Er komt altijd wat tussen waardoor het uiteindelijk alleen bij ons thuis gehouden kan worden.
Ook dit jaar lijkt het er weer op. Op donderdagavond belt mijn zus, dat het niet doorgaat (alle kinderen zijn ziek) en of er ook bij ons thuis gegeten kan worden. Teunie stemt in met de suggestie. Moet er nog wel van alles en nog wat in huis gehaald worden, maar goed, het is niet anders.
Vrijdagavond belt mijn zus weer op. Het kan toch bij haar thuis. De kinderen zijn allemaal weer beter en ze heeft er zin aan. We gaan gourmetten bij haar thuis. Opluchting alom. Geen drukke zaterdag voor de boeg.
Zondagochtend op negen uur gaat de telefoon. Mijn zus. Of het toch bij ons kan. Haar man is ziek en die wil rustig op bed kunnen liggen en niet al die eters beneden hebben. Teunie stemt toe. Het is niet anders en het kan niet anders. We halen nog wat tafelkleden uit de kast zetten de tafel ietwat meer in het midden van de kamer en zetten het gourmet-setje op de tafel.
Om één uur komt mijn zus met al het eten aanzetten en stallen we alles uit op de tuintafel, die voor de gelegenheid ook maar eens binnen staat. We roepen de kinderen bij elkaar en uiteindelijk zitten we met z’n elven rond de gourmetpannetjes van alles en nog wat te braden en te bakken. De gezelligheid spat eraf (naast al het vet wat rond spat).
Om half drie zijn we vol en ruimen we de boel weer op. De afwas gaat in de afwasmachine (wat een ideale machine is dat toch). We zetten een bakje koffie en besluiten nog even bij het waterwingebied over het spoor een wandelingetje te maken. Even een frisse neus. Om half zes nemen we afscheid van elkaar en is de eerste kerstdag weer tot een goed einde gekomen. Al met al best gezellig dat mijn zwager er niet bij was.