Naar Bayeux. Daar hangt een beroemd wandkleed waar Teunie altijd al eens naar toe wilde. Op dat kleed staat een verslag van een strijd ergens rond 1000 n/chr. Een soort D-Day maar dan richting Engeland. Het eerste deel van het museum legt het wandkleed uit en je ziet een film en daarna krijg je een audio-apparaat om langs het kleed zelf te lopen. Er staat een enorme rij en het duurt zo’n 20 minuten voordat wij naar binnen kunnen. Dan loop je met je apparaat langs 70 meter doek. Het is een indrukwekkend verhaal over William the Concurror.
Daarna een speciale toeristische route (D-Day-Le Choc) gereden. Deze route leid je langs diverse interessante punten. Om een uur of vier zijn bij the american cemetery, waar zo’n tienduizend kruizen staan. De begraafplaats ligt langs de zee en levert prachtige plaatjes op. We maken nog een foto van een Bastian uit Amerika.
Daarna doorgereden naar Pointe-Du-Hoc. Een indrukwekkend uitkijkpunt. Vanuit dat punt kun je een heel groot deel van de kust en de zee overzien. Prima punt om de indringers in de gaten te houden.
Toch was het al in de morgen van 6 juni in handen van de geallieerden na een echt heftige strijd. We rijden naar huis tenminste daar lijkt het op. We hebben steeds meer het gevoel dat we verder van huis af gaan dan we willen, maar volgens Teunie volgen we nog gewoon de route langs de snelweg. We komen steeds dichter bij Saint-Le en dat ligt toch echt niet in onze buurt. We volgen dan maar weer de borden van Cherbourg. Uiteindelijk komen we toch weer uit waar we wilden. We rijden langs Utah-beach richting de camping. We bestellen 2 pizza’s en liggen op half elf weer uitgeput (moe maar voldaan) op bed. Wat gaan we morgen doen?