Vandaag op uitnodiging van Lasent een dagje zeilen op “De Verwisseling” (Slideshow). De Verwisseling is een tjalk. Om 8 uur sta ik op de parkeerplaats van Windesheim en wacht ik op mijn collega Willem. We moeten in Muiden zijn en we zullen ongetwijfeld in de file staan. We hebben echter geluk. We rijden zonder oponthoud in iets meer dan een uurtje naar Muiden. De parkeerplaats is nog leeg.
We lopen richting de haven en drinken even een bakje koffie bij Ome Ko. Om kwart voor tien melden we ons bij de Verwisseling. De koffie staat klaar. De schipper is een vrouw, de maat is een vrouw en de bediening wordt gedaan door een vrouw. We zitten dus op een vrouwenboot. Niets mis mee, maar er zijn niet veel vrouwen die zeilen en al helemaal niet die een eigen boot hebben.
Er staat een mooi windje. We gaan door de Zeesluis en na 5 minuten varen ben je al op het Markermeer. In het kanaal worden het grootzeil en fok gehesen en varen we richting “het houten paard” van Marken. Het houten paard is een vuurtoren. We lopen zo’n 6 Ã 7Â knopen. Valt mij niet tegen.
Cockie (de schipper) vraagt wie er wil zeilen. Ik wacht even af, maar er is niemand die wil. Dus dan offer ik mij maar op. De tjalk stuurt vrij direct. Het is even iets anders dan de botter, maar na een paar minuten ben ik er aan gewend. Ik maak een aantal foto’s van “Het houten paard” en dan moeten we overstag. De schipper en de maat zeggen dat het kan. Ik stuur de kop tegen de wind, maar het gaat wel erg snel. Eigenlijk te snel. Het gaat nog maar net goed. Snel de motor erbij en weer even aan de wind zeilen. Bij de tweede poging gaat het goed. Zo’n tjalk gaat dus veel sneller overstag dan een botter. Weet ik dat ook weer.
 
 
We varen naar Uitdam, een klein plaatsje (waar ook Katja Schuurmans woont). Het dorp Uitdam ligt langs de Waterlandse Zeedijk ter hoogte van de Uitdammer Die. Er wonen in Uitdam ongeveer 150 mensen. Er is een hoge steiger en we leggen aan. De lunch wordt geserveerd. Een aantal van de gasten drinkt een biertje of rookt een sigaartje in het plaatselijke cafe “De scheepskameel”.
 
 
Omdat de wind behoorlijk toegenomen is leggen we een rif in het zeil. We gaan nog steeds iets meer dan 7 knopen. Het rif is dus echt nodig. We varen richting Pampus waar we om drie uur zijn. We leggen aan en gaan aan land. “De Verwisseling” gaat voor anker liggen in de luwte van het eiland.
Op Pampus krijgen we een rondleiding. Dit fort is halverwege de 19e eeuw aangelegd als onderdeel van de stelling van Amsterdam. In de tweede wereldoorlog is het opgeblazen door de Duitsers vanwege het vele staal en koper wat aanwezig was. De Duitsers konden het goed gebruiken voor hun eigen oorlogsindustrie.
 
 
We gaan weer aan boord en zeilen op het fokje terug naar Muiden. De hele dag was het droog, maar er komt toch een buitje aan. Er komt zo’n mysterieus sfeertje daardoor op het water. In de haven van Muiden is de regen voorbij. Ik vaar de tjalk de sluis in. Het einde van een grandioze zeiltocht. Wat gaat de tijd toch snel als het leuk is.
We nemen afscheid van de schipper en haar maat en gaan naar het restaurant voor het diner. Het is gezellig. Aan het plafond hangt een skif. Zie je toch niet vaak. Om kwart over negen gaan we terug richting parkeerplaats. Ik zet Willem af bij de parkeerplaats van Windesheim en ben half elf thuis.
webalbum: De Verwisseling