Woudrichem, Zaterdag 4 februari 2017. (foto’s bekijken). We stappen rond half negen in de auto en gaan dan richting Woudrichem. Wij zijn er nog nooit geweest. We gaan er heen in het kader van de winterreünie van de Vereniging Botterbehoud.

Woudrichem is een middeleeuws vesting- en vissersstadje op de grens van Brabant, Zuid-Holland en Gelderland. Daar vloeien de rivieren Maas en Waal samen in de Merwede. Als zuidelijkste punt van de Hollandse Waterlinie is Woudrichem versterkt met de vestingen Gorinchem en Loevestein. Er zijn veel oude gebouwen zoals het Oude Raedthuys, de Hervormde kerk met Martinustoren, genaamd de Mosterdpot, het Katholieke kerkje gewijd aan Johannes Nepomucenus, het Huis van Jacoba van Beieren, de Gevangenpoort, renaissancehuizen, militaire gebouwen en de Leugenbank. Het Visserijmuseum en de Historische Haven laten veel fraais en wetenswaardigs zien, uit de tijd dat een groot deel van de bevolking zich met visserij en scheepvaart bezig hield.

Na anderhalf uur rijden (geen files) komen we aan in Woudrichem. We parkeren de auto en lopen dan naar de teerkamer, waar we worden verwacht. We hangen onze jas op, ik ga naar het toilet en Teunie meldt zich bij het bestuur. We staan op lijst. We bestellen een kopje koffie en zoeken dan een plekje tussen de andere donateurs. Het is gezellig druk. We maken kennis met onze buurmannen en buurvrouwen.

Dan begint het officiële deel. We worden welkom geheten namens het bestuur en er wordt al even gesproken over het mooie Woudrichem. Na de introductie komt de burgemeester aan het woord. Hij is blij dat wij er zijn. Hij houdt het (gelukkig) kort en daarna nog even de wethouder. De wethouder is een vrouw, maar het blijft toch wethouder en niet wethoudster. Zij maakt nog even reclame voor de zalmvisserij en voor een maasschokker. Veel roest, maar toch wil de gemeente hem graag restaureren. Daar is veel geld voor nodig. De raad besluit dinsdag 7 februari 2017 of de schokker gesloopt wordt of gerestaureerd. Dan komt de oud-burgemeester. Hij houdt een vurig betoog en wil alles op alles zetten om de schokker te laten restaureren. De vereniging wil wel een deftige brief schrijven en/of en bezoekje brengen. De oud-burgemeester vindt het goede ideeën. Hij hoopt op een goede afloop.

Wij gaan eerst door de stad wandelen, daarna naar het visserijmuseum en dan nog naar de visserij haven.

We wandelen onder leiding van een gids door de stad. Het is een leuk stadje en bij veel huizen valt wel iets te vertellen. Ook zijn er toch wel veel nieuwe huizen. De meeste in stijl. We lopen ook langs het huis van Jacoba van Beieren. Ze is ooit 2 weken in Woudrichem geweest. Woudrichem is altijd al verbonden geweest met de zalmvisserij en we zien op veel huizen daar ook verwijzingen naar. We komen nog even langs het huis van dokter Tinus (een tv-serie die opgenomen is in Woudrichem).

Het visserijmuseum herbergt een mooie collectie oude ambachten. Van de smid naar de timmerman naar de visser. We ‘slaan’ nog een touwtje en we lopen nog langs de want met twee duimen. Hoef je in het donker niet te zoeken hoe je de handschoen met aantrekken. We beginnen met een video over Woudrichem en de visserij en daarna gaan we in twee groepen door het museum. We horen allemaal oude verhalen over oude ambachten.

Als laatste onderdeel van het bezoek aan Woudrichem gaan we naar de oude haven. Een lange tijd gewoon een parkeerplaats, maar nu weer in alle glorie in ere hersteld. Er ligt een drijvend loods en op de kade veel zalmschouwen, de traditionele boot waarmee op de rivier gevist werd. Er was ruimte voor drie personen op te slapen en er werd veel geroeid en om terug naar huis te komen, werden de zeilen gehesen.

Ook de roestige waalschokker staat hier. Roestig is misschien wel een understatement. Volgens mij is het een hele grote roestbak. Nauwelijks de moeite waard om te restaureren, als het überhaupt nog kan. Hij staat om balken waar hij al bijna overheen gezakt is. Nu snap ik de argwaan van het gemeentebestuur. Aan de andere kant is dit wel de laatste waalschokker die er is. Breng je hem naar de sloop, dan gooi je ook veel historie weg. De raad heeft veel wijsheid nodig voor een goed besluit.

Jammer genoeg gaat het nu langzaam regenen en wordt het guur om buiten te zijn. We gaan nog even binnen in een drijvend restaurant een kopje koffie drinken. Op het plafond nog een mooie roos. Na de koffie zijn we weer warm en lopen dan nog even in de regen door het stadje op zoek naar een paar gallerietjes. Als we ze gevonden hebben, blijken ze allemaal al gesloten te zijn. Daar maar terug naar de Teerkamer, waar we een drankje nemen en wachten op het buffet. Het bestuur roept op om donateurs te zoeken in de familiekring en een molenaar uit de Zaanse Schans komt met de slogan: “De Vereniging BotterBehoud (VBB) komt naar je toe deze zomer”.

Dan in de rij voor het buffet. Je kunt kiezen uit hutspot of zuurkoolstampot (of beide). Veel of weinig en een worst gehaktbal en een plakje vlees. Het ziet er lekker uit en zo smaakt het ook. Je hoort alleen nog maar vorken en messen rammelen op de borden. Iedereen geniet va de maaltijd. De kok roept zelfs mensen op een tweede keer langs te komen, maar ik zit helemaal vol. Het heeft mij goed gesmaakt.

We krijgen te horen dat we aan het einde gekomen zijn van een geslaagde dag, dat het bestuur ons een goed terugreis wenst en hopelijk tot volgend jaar. Volgend jaar bestaat de vereniging 50 jaar en wordt er dus grootst uitgehaald. We zien er naar uit.

Moe en voldaan rijden we weer richting ons eigen Veluwse dorpje.