Vandaag zijn we 21 jaar getrouwd. Dat is toch een enorm eind al hoewel ik dat zelf niet zo ervaar. Om 11 uur komen mijn vader en moeder even koffie drinken en ’s middags willen we weg. Ik wil wel naar de zee bij Scheveningen en om twaalf uur vertrekken we. Het is altijd een hele toestand om de kinderen zover te krijgen. Ze hebben natuurlijk zo hun eigen bezigheden en willen dus niet door ons gestoord worden.
Om half twee zijn we in Scheveningen. Het is rustig op de weg, dus we konden goed doorrijden. Alleen in Den Haag zelf is het druk. Deels omdat de route naar het strand ook is opgebroken. Maar dat lijkt tegenwoordig meer regel dan uitzondering. Als een stad niet een bouwput is tel je blijkbaar niet meer mee.
Het is lekker weer. Er waait een lekker briesje en de zon schijnt lekker door de dunne sluierbewolking. Wij gaat zitten op een terrasje en bestellen koffie en de kinderen rennen door naar de zee. Ze beginnen direct te graven en ze vermaken zich nu al prima.
Er worden diverse zandsculpturen gebouwd rondom het thema Mozart. Het zijn stuk voor stuk kunstwerken en dat van zand. Ongelofelijk mooi en heel veel werk.
Er liggen enorme blokken beton tegen de kade muur van de haven en de kinderen spelen er met plezier op. Het blijkt dat je tussen de betonblokken en onder blokken door kunt. Erg spannend. Coen vraagt voor de zekerheid nog wel even of zo’n blok wel stevig ligt en na een veilig antwoord van onze zijde krijpt hij van het ene blok naar het andere blok.
We gaan ook nog even naar Sealife. Tien jaar geleden zijn we er ook geweest, maar toen hadden we Floris nog niet en die wil natuurlijk ook Sealife wel eens meemaken. We melden ons om vijf uur bij de kassa. Het is erg rustig binnen. Wel fijn. Kun je overal gewoon lekker rustig kijken. Sealife is slim opgezet. Je kronkelt als het ware door een gebouw en aan het einde is er een winkel met veel snoep en allerlei plushje beesten. Echt slim bedacht. Elk kind, en dus onze zeker, zeuren dan toch weer om een leuk beestje, waar ze uiteindelijk 1 dag aandacht voor hebben. Ze mogen allemaal iets uitzoeken voor 1 euro en alleen Coen en Floris weten iets te bemachtigen. Karel weet niets te vinden.
We gaan bij het terrasje waar we koffie gedronken hebben ook eten. Teunie en ik bestellen een lekkere slibtong en de kinderen willen natuurlijk patat met ….
Om half negen stappen we in de auto en kijken terug op een lekkere dag aan het strand. We spreken af dat we dit elk trouwjaar gaan doen. Afspraak is afspraak (echt niet).
Om tien uur zijn we thuis en gaan de kinderen direct naar bed. Teunie en ik kletsen nog wat na. Op naar de volgende 20 jaar!