Lowestoft-Ipswich (57 Nm). Donderdag 12 april 2012. Het is mooi weer als we wakker worden. Er staat een matig windje, Er wordt slecht weer voorspeld. Felle buien met veel regen en draaiwinden.
We vertrekken uit de haven, maar gaan eerst nog wat motormanoeuvreer oefeningen doen. Richard wil nog even wat oefenen.
Ik roep de havenmeester even op. Ik heb voor de zekerheid even de tekst opgeschreven. Ik meld me met de Zeezeiler en de havenmeester antwoord iets terug met other station. Dan maar onze naam even in het Engels uitspreken: sailingvessel The Seasailor en nou begrjjpt de havenmeester het helemaal. Ik zeg dat we even willen oefenen in Hamilton Dock. Hij geeft zijn toestemming. Het is erg rustig.
Na de oefening vertrekken we richting Ramsgate. onze volgende haven. We zien in de verte de kranen van Harwich al verschijnen. Bij Felixstowe steken we over naar Ramsgate. We varen langs plaatjes als Waltion-on-the-Naze en Clacton-at-sea. Langzaam trekt de hemel wat dicht. We hebben het er over om een rif te zetten, maar we doen het niet. Plotseling begint het keihard te regenen en de wind draait 180 graden. Zeilden we eerst ruime wind, dan nu in één keer scherp aan de wind. Rare gewaarwording. Er ontstaat een discussie of het wel verstandig is om zo verder te gaan en we besluiten naar Ipswich te gaan. We varen 4,5 mijl de River Orwell op en gaan dan naar een jachthaven bij Pin Mill, ook een bedevaartsoord voor zeezeilers.
Op de rivier liggen de boten op de grens van de vaargeul allemaal aan een kettingboei. Aan de schepen kun je mooi zien welke kant de stroom op staat. We zien ook een topje van een mast boven het water uitkomen. We nemen maar even aan dat de rest van de boot rustig op de bodem van de rivier ligt te wachten. In de verte zien we hele hoge grote brug (Orwell Bridge). Vlak er voor ligt de jachthaven. We willen ook nog wat diesel tanken en leggen de boot aan bij het tankstation. Fred gaat op zoek naar de tankmeester, maar komt onverrichter zaken terug. Dan maken we weer los en zoeken in de naastgelegen jachthaven een plekje.
Om half zes liggen we dan op ons plekje. Een mooie dag zeilen met een verrassende wending. Er ontstaat nog een discussie over het eventuele vertrek van Richard. In de discussie gaat het een beetje heen en weer en op een bepaald moment besluit Jitse dan op zelf de groep te verlaten. Hij gaat zijn tas inpakken en komt na een klein kwartiertje bepakt en bezakt terug in de kuip. Er wordt nog met hem gesproken, maar aan alles zie je dat hij zijn keuze al gemaakt heeft. Na een half uurtje ping pongen ben ik het wel zat. Ik geef Jitse een hand en wens hem nog veel plezier en zeg dat ik het jammer vind dat hij weggaat. Hij staat op, geeft de rest ook een hand en stapt dan van de boot af. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Leuk is het niet, maar soms gaat het zo. Moeten we de rest van de trip met één man minder zeilen.
 |  |
We besluiten met de rest van de groep lekker uit eten te gaan in het wereldberoemde restaurant “Butt and Oyster” bij Pin Mill. In de rivier liggen ook twee boeien met die namen. Erg grappig. We lopen langs de rivier over een modderpad , langs dikke bomen en struiken naar het restaurant. Het duurt ongeveer een half uurtje voor we er zijn. Ik vind het allemaal even prachtig. Het landschap, de rivierbedding. Echt Engels. Echt leuk.
In het restaurant kunnen we voor het raam zitten met uitzicht op de rivier. We bestellen iets te drinken. De mannen bier en Richard en ik een cola. Daarna bestellen we allemaal iets lekkers. De bestelling van Alef (iets met een schaap) ziet er wel echt lekker uit. Om kwart voor tien rekenen we af en lopen we hetzelfde pad in het pikkedonker weer terug. Gelukkig heeft Fred een zaklamp mee zodat we toch enigszins zien waar we lopen. Mijn iPhone zaklamp doet het ook verrassend goed.
Aangekomen bij de boot praten we nog even na over de ontstane situatie. Onze volgende haven wordt Dover. We slapen daar dan een paar uurtjes en gaan dan in de ochtend oversteken naar Frankrijk. Als we alles bekeken hebben, gaan we de kooi weer in. Dromen over de dag van vandaag.