Dag 6: Vlieland-Terschelling

Donderdag 28 juli 2011. Oude Schild – Vlieland/Terschelling. (Foto’s). Als ik om vier uur naar buiten kijk is het toch nog echt donker. We maken klaar voor vertrek. Onze Philip mag nog uitslapen, maar de rest is wakker of het heeft daar de schijn van. Ik mag dit keer mijn geluk beproeven. Ik vaar de boot de box uit. Het gaat allemaal goed, maar we verliezen wel een stootwil. Na een beraad van een paar seconden, geeft Kees aan dat we die dan maar als verloren moeten beschouwen.

Buiten de haven de zeilen erop in ik krijg van de navigator de eerste koers te horen. De lichten geven duidelijk de lijn aan waar binnen we moeten zeilen. Op gezette tijden gaan we overstag en we lopen goed. Er is meer wind dan verwacht en dus hebben we een rifje gezet. Daardoor wordt de boot net iets handelbaarder.

Het uitzicht is prachtig. Zo in het donker vertrekken en dan nog zoveel licht om ons heen. Overal zien we felle lampen van de vissersboten die bezig zijn bij de mosselbanken. In het echt zul je niet zo snel een reisje in de nacht maken. Dat maakt het ook speciaal zo’n cursus. Na ruim 2 uur als stuurman word ik afgelost. Ik krijg een broodje en een kopje koffie. Daar ben ik echt wel aan toe.

We varen precies zoals gepland. De routeplanning is ook gewoon zoals het gaat. Als het plan zo mooi uitkomt, dan blijft dat toch een mooi moment. Om twaalf uur zien we de haven van Vlieland liggen. We melden ons bij de havenmeester en hij roept ons wel weer op als we de haven in mogen. We liggen een uurtje te wachten en dan mogen we naar binnen. De haveningang van Vlieland is altijd een beetje lastig door de stroming. Vandaag valt het mee. Willem stuurt de boot als een ervaren stuurman naar binnen. We geven aan bij de havenmeester dan we vanavond er weer uit willen. We mogen dan voor de “time being” wel even op zijn eigen boot aanmeren.

Er moeten nog wat boodschappen gedaan worden en Peter, Robert en ik gaan even het dorp in. Even boodschappen doen bij de Spar en dan misschien even een terrasje pikken. Frank gaat naar het restaurant om een plek voor 7 mensen te reserveren. Het echte vakantiegevoel komt over ons. We lopen lekker in de zon langs het pad naar het dorp. We maken een praatje met een mevrouw die op de “Mars” aangemonsterd is voor een schilderweek. Ze varen overal naartoe en dan is schilderen wat je ziet. Dat is natuurlijk weer makkelijker gezegd dan gedaan, maar eigenlijk is dat het wel. Gewoon schilderen wat je ziet en als je dat maar vaak doet, dan lijkt het aan het einde er ook nog op.

Na de boodschappen even op een terrasje. We bespreken de cursus en onze leermomenten en genieten ondertussen van het bier en ik van de bitter lemon. Als we niet oppassen dan gaan we hier niet meer weg. We lopen terug naar de boot, geven Philip (onze kasbeheerder) het geld terug (met bon) en we hangen dan nog wat in de kuip in de zon. Zeilen op de Waddenzee is echt leuk, misschien wel leuker dan Griekenland, afgezien van het weer dan. Daar is het altijd mooi weer.

Willem, Frank en ik maken de planning voor het nachtzeilen. We vertrekken rond 11 uur en hopen dan rond één uur in de nacht aan te komen op Terschelling. We hebben nog even contact met de havenmeester en hij geeft ons alvast een box. We schrijven weer de hele route uit. Alle lichten netjes op een rijtje. Als we qua planning bij de “Slenk” zijn, moeten we haast maken om te gaan eten. We moeten er rond zes uur zijn. Na het diner maken we route wel af.

We gaan lekker op de loungebanken zitten en het zonnetje schijnt lekker op ons gezicht. De wind is soms wel wat koud, maar de zon maakt dat weer goed. We drinken allemaal iets, bestellen dan Zeebaars, scholletjes en Willem een vegetarische wrap. Het smaakt ons allemaal goed, maar de wrap van Willem houdt niet over. Als de serveerster de borden komt ophalen en ze vraagt of het gesmaakt heeft, ziet ze aan de gelaatsuitdrukking van Willem dat het niet zo. Er ontstaat een vraag en antwoord spelletje en de conclusie van de serveerster is dat ze het wel jammer vindt, maar dat het bord leeg is en de kok er dus niets meer aan kan doen. Net alsof dat wel kan als je het bord niet leeggegeten had en als je het bij de eerste hap gemeld had. Had de kok het dan in de magnetron gelegd of …. We zullen het nooit weten. Maar raar is het wel zo’n antwoord. We leren er mee leven. Het is niet anders.

Terug op de boot bespreken we de planning met elkaar. Iedereen moet goed de route kennen. Een extra paar ogen is nooit weg in het donker. Er is een bepaalde gespannenheid en dat maakt dat we allemaal scherp zijn. Peter vaart de haven uit en ik ben de eerste navigator. Het uitvaren gaat erg goed en we hijsen de zeilen. Er staat een mooi windje en het is droog en helder. Het blijft een fascinerend gezicht. Je ziet eigenlijk de hele route al liggen. Alle lichten staan in eigen ritme te knipperen. We wisselen na een half uur van rol, behalve in de “Slenk”. Het is niet handig om in dat deel te wisselen.

We hebben eerst de stroom tegen. Dat maakt dat we wel vooruit komen maar veel minder dan je zou willen. Bij de ingang van de “Slenk” hebben we de stroom schuin van achteren en dan na de “Slenk” weer tegen. Terschelling komt steeds dichterbij en uiteindelijk liggen we rond 3 uur in de nacht voor de ingang van de haven. Iets later dan gepland, maar dat geeft niets. Het was een prachtige tocht. Dit is wel echt de kroon op de cursus. Enorme samenwerking en saamhorigheid. Het team is gevormd.

We varen op de lichten langs de dijk van de haven. Niet alle lichten doen het, maar je ziet de dijk zo ook wel liggen. We varen tot achterin de haven, maar daar wordt het in het donker toch wel echt smal om er fatsoenlijk een plekje te gaan vinden. We besluiten gewoon vooraan bij een andere boot aan te gaan liggen. Bij het eerste aanlegmoment komt de eigenaar naar buiten. Hij vertrekt om vijf uur en wil liever niet dat wij naast hem liggen. Dan maar iets naar achteren en vinden we onze rustplaats tegen een grote lemsteraak “De Walrus”. Om half vier liggen we dan vast en gaan we klaar maken om naar bed te gaan. Uiteindelijk is het vier uur als we de kooien induiken.

Morgen terug naar Harlingen. Welterusten en ik droom over de machtig mooie nachtzeiltocht.