Dag 5: Oude Schild – Botterboy

Woensdag 27 juli 2011. Den Oever – Oude Schild. (Foto’s). Half zeven gaat de wekker. We frissen ons iets op en varen bijna klokslag zeven uur de haven van Den Oever uit. Het beloofd een mooie dag te worden. Er is geen regen voorspeld en het zonnetje zou zo maar eens kunnen gaan schijnen.

In het kleine havenkommetje van Den Oever hijsen we de zeilen en er staat een mooi windje. Iets meer dan aangegeven. Dus dat is alleen maar mooi meegenomen. We hebben de boeien opgeschreven en de daarbij horende koersen. Er kan niets meer mis gaan. Is beter om het maar niet te zeggen. We willen de motor starten, maar er is geen beweging in te krijgen. We lopen alles nog een keer na, maar niets. Dan maar even Rob gebeld. We moeten even wat aan het zekeringenkastje morrelen en dan zou de motor wel weer moeten starten. Dat blijkt ook de oplossing. Hebben we dat maar weer overleefd. Twee calamiteiten in één cursus lijkt me wel genoeg. We varen ondertussen naar het lijkt wel de verkeerde kant op. De dieptemeter geeft aan dat er toch nog maar weinig water onder de kiel zit. Snel overstag en even terug naar de juiste afslag richting Noorderhaaks.

Dat we de stroom mee hebben is wel duidelijk. We zijn veel sneller al voor de kust van Den Helder aangekomen dan we de avond er voor gedacht hadden. Nu moeten we een veilige koers ten opzichte van de ondieptes gaan varen. Ik doe een aantal peilingen op de vuurtoren van Den Helder en die van Kijkduin en we zeilen precies binnen de gegeven marges. We steken een relatief ondiep stuk over en precies daarna gaan we oploeven. We houden de dieptemeter goed in de gaten. We varen zo’n tien minuten met een kleine vijf meter onder de kiel. Na die tien minuten wordt het ras dieper en als er onder de kiel 10 meter water staat, loeven we op richting het noorden.

Het is tijd voor een oefening. De zee is rustig en we gaan bijliggen en MOB (Man Over Boord) oefenen. Kees gooit de joon naar buiten en de stuurman roept dan: “Man over boord” en “zwem”. Daarna wijst iemand continu de drenkeling aan zodat we ten allen tijde weten waar hij/zij is, dan ga je bijliggen en probeert boven de drenkeling te komen. Dan ligt er een man in het gangboord die dan de drenkeling moet pakken. We oefenen het drie keer en soms gaat het goed en soms gaat het iets minder. Makkelijk is het in ieder geval niet. Het blijft altijd zo dat het beter is dat er nooit iemand over boord valt.

We gaan nu naar Oude Schild. De wind is nog steeds redelijk en het wordt tijd dat we het melkmeisje eens gaan oefenen. We laten de boom zakken en dat staat het ook weer prachtig. Twee van die zeilen die alle wind pakken die er is.

Om half zes varen we de haven van Oude Schild binnen. We moeten helemaal naar achteren doorvaren en dat is best een eind weg. Helemaal achterin is geen plek, maar als we goed kijken zien we toch nog een vrije box. Frank vaart de boot achteruit in één keer de box in. Wel een rot box waar een grote paal in staat. Robert houdt zich vast aan de paal en spontaan valt er een stuk rot hout van de paal. Robert glijdt daardoor uit en komt raar te vallen. Gelukkig niet pijnvol, maar toch. Het had anders af kunnen lopen.

Dit keer besluiten we bij een pizzaboer ons avondeten te bestellen. We hebben van het restaurant een telefoonnummer gekregen en Philip geeft onze bestelling door. We moeten lang wachten, maar dan komt er ook voor 91 euro pizza en salade op onze tafel. Na een par stukken is iedereen het er over eens. Die pizza’s zijn niet te vreten. De salade is wel lekker, maar ook niet echt verrassend. Het stilt in ieder geval de honger en daar gaat hem om.

Op de steiger wordt er een kleine krabbenwedstrijd gehouden. Welke krab is als eerste van de steiger weer terug in het water. Ik tel af en dan kiepert het meisje de emmer om en de wedstrijd begint. Ze hebben veel krabben gevangen en binnen een paar seconden zijn alle krabben al weer van de steiger in het water terecht gekomen. Een enkele krab kruipt via gaten in de steiger, maar daar komen ze dan vast te zitten. Ik trekt er nog één weer uit zijn benarde positie, maar bij de tweede lukt mij dat niet. Helaas.

Morgen willen we naar Vlieland. We blijven daar dan even en gaat dan in de nacht naar Terschelling. We maken 2 groepen. De ene groep rekent de route uit over het Wad. De andere groep de route over de Noordzee. Na een tijdje bespreken we beide routes. De route over de zee is het makkelijkst en het minst spannend, misschien zelfs wel saai. Vanuit Oude Schild terug naar de Noorderhaaks en dan 34 mijlen varen richting Vlieland. De route over de Waddenzee is een stuk uitdagender. De uitdaging zit in de stroom mee of tegen en we moeten natuurlijk weer flink rekening houden met het getij. Als we het goed willen doen moeten we om half vier vertrekken. Na wat discussie besluiten we daar half vijf van te maken. Die ruimte hebben we wel op stroomkaart en het getijde. We gaan dus voor de Waddenzee route. Het nachtzeilen begint dan nu. Om half vijf is het ook nog echt donker en moeten we dus op de lichten varen. Dat maakt het zeilen direct een stuk spannender.

We gaan allemaal nog douchen en genieten van de mooie avond. We duiken vroeg de kooien in. Morgen weer voor dag en dauw er uit. We maken wel lange dagen op deze manier. Veel waar voor ons geld. Ik duik weer in mijn kooi met Philip en snurk de nacht weer weg (net als Philip overigens).