Valle. 17 juli 2012. Als ik ’s ochtends wakker word, is het flink veel drukker in de haven geworden. Er komen nog steeds jachten binnen. We gaan lekker in alle rust ontbijten. Even naar het havenkantoor waar de wedstrijdleiding de uitslag heeft opgehangen. In onze klasse zijn we geeindingd op de derde plek. Dat hebben toch goed gedaan. In het overall klassement van de vrije klasses hebben we de zesde plaats gehaald. Ook mooi.
We gaan vandaag weer weg. We gaan een klein tochtje maken richting het plaatsje Valle. We krijgen een opdracht mee voor onderweg en de wind is goed. Iets minder dan de afgelopen dagen.
Het afvaren is een een hele belevenis. Alle stuurlui die anders op de kant staan, staan nu op hun eigen boot te kijken hoe wij dat gaan doen. Tenslotte zijn we de Zeezeilers van Marken. We hebben een reputatie hoog te houden. We spreken goed door wat iedereen moet doen en dan gaan we. Maar… het gaat volgens alle stuurlui toch niet helemaal goed. Er wordt geschreeuwd, geholpen, geduwd aan de boot. De buurman staat wild te gebaren dat het niet goed. Hij wil niet dat wij de achterkant tegen een skippie tegen zijn boot aan laten draaien. Het is zijn boot en als hij dat niet wil, dan doen we dat ook maar niet. We breken de procedure af en we liggen weer op ons plekje. De buurman vraagt zich af of we gek zijn om op deze manier af te varen, maar daar reageren we maar niet op. Uiteindelijk varen we weg op voorspring en als het kan achteruit bij de plek weg.
We zetten koers naar de finishboei om dan koers te zetten naar Valle. We doen een oefening met de peilkompas en gegist bestek. Leon heeft een positie uitgekozen en wij moeten met gegist bestek daar uit zien te komen. De eerste groep lukt dat behoorlijk goed. De tweede groep iets minder.
Plotseling ligt er een splitpen in de kuip. Waar komt die nou vandaan. We kijken alles na en uiteindelijk denken we dat de splitpen van de bakstag is. Als die losschiet hebben we wel een probleempje. Er wordt een hulplijn gemaakt van de kraanlijn (De Dirk). In de haven kijken we dan wel naar de splitpen.
Bij Valle naar binnen varen is best spannend. De kaart is eigenlijk te gedetailleerd en er zijn nauwelijks herkenbare punten van het land ingetekend in de kaart. Onderwater liggen wel leuke rotspartijen, waar je niet mee in aanraking moet komen. Uitkijken dus. In het vaarwater naar Valle strijken we de zeilen en varen op de motor gewoon naar de steiger. We liggen met de achterkant naar de steiger zodat het afstappen ook iets makkelijker kan.
Nu we op de steiger staan kunnen we goed zien dat de splitpen inderdaad uit de katrol van de bakstag komt. We hijsen Leon op en hij zet er weer een nieuwe splitpen in. Hebben we dat probleem weer getackeld.
Valle is niet meer dan een steiger en een paar winkeltjes en een best groot rotsblok. Het staat vol met vakantiehuizen van, zo te zien, welgestelde Noren. ’s Avonds kijken we op de iPad van Leon naar de filmpjes van de camera’s van Isabel. Isabel heeft een viertal professionele camera’s meegenomen. We hebben hele leuke filmpjes waarop goed te zien is hoe snel we zeilen. Ook de afvaart in Stavern staat op video. Echt lachwekkend om te zien hoe het publiek ook zijn diensten bij het afvaren aanbiedt.
Morgen gaan we naar Lyngor. Die plaats is beroemd omdat daar het beroemdste cafe van Noorwegen staat. Dat lijkt ons dus een mooie bestemming.
——————————————————-
Dag 7 – van Larvik (Stavern) naar Valle
Overzicht | Dag 8: van Valle naar Lyngor