Vanaf half zes is er een BBQ met daarna een optreden van de Nits. Door omstandigheden had ik mij vergeten op te geven, maar gelukkig mocht ik na een mailtje toch gewoon komen. We parkeren op het Noordereiland en we zien de tenten al staan. Het is al redelijk druk en het is in ieder geval droog. Er hangen wel dreigende wolken boven Zwolle, maar dat mag de pret in de tent niet drukken. Er is een grootse BBQ. Veel vlees en vooral lekker. Tussendoor regent het nog een paar keer keihard, maar gelukkig hebben wij een leuke plek in de tent.
Om half acht lopen we richting de Spiegel. We drinken gezellig een bakje koffie en dan begint het concert van de Nits. Het duurt een uur en ik vind het prachtig. Zeer goede muziek. Jammer is dan dat je op een stoel zit en dat je bewegingsvrijheid gering is. Naast een aantal ‘nieuwe’ nummers, zingen ze ook nummers waar ze bekend mee geworden zijn. Het lied J.O.S.-days is vertaald door Freek de Jonge en wordt dus gezongen in het Nederlands. Echt goed. Als afsluiter natuurlijk “In the dutch mountains”. Iedereen staat als dat lied gespeeld wordt. Ik ben niet de enige die niet zittend op een stoel naar de Nits kan luisteren.
We drinken weer eens wat en er zijn overal door het gebouw heen activiteiten. Er zijn twee jongen met twee hele grote brillen waar je in 35 seconden deel mag nemen aan een diner. Eerst mogen Robert en ik op de foto in een lijst (lijst zelf vasthouden). Ik trek een te klein jasje aan en een leuk sjaaltje om. Ben benieuwd naar het resultaat. Daarna doe ik mee aan een Quiz met vragen en hoe kan het ook anders, over 20 jaar Windesheim. Daarna is er een DJ met echte platenspelers, die door de constructie van het gebouw niet lang stand zullen houden. De vloer beweegt nogal tijdens het dansen waardoor de plaat regelmatig overslaat. Uiteindelijk begeven ze het en dansen we verder op digitale muziek.
In eerste instantie is het een dooie boel. De mensen hangen aan de tafeltje en bewegen nauwelijks. Daar moet maar even iets aan veranderen. Samen met Titia betreed ik de dansvloer en trek bij het liedje van Paul de Leeuw “Vlieg met me mee naar de regenboog” meerdere mensen de dansvloer op. De sfeer is gezet het het ijs is gebroken. Langzaamaan staan er veel mensen te swingen. Uiteindelijk is het zo druk dat je eigenlijk net als bij de Nits een stoelbreedte de ruimte hebt om te hossen en te springen. Het is erg gezellig. Ik spreek nog met een aantal collega’s (hoe kan het ook anders), ik ga nog met Annette met mijn gewonnen tas op de foto en om kwart voor twaalf verlaten wij de gezellige dansvloer. We krijgen aan de deur nog een mooi boek over 20 jaar Windesheim. We kijken terug op een zeer geslaagde avond. Op naar het volgend lustrum.