Afgelopen week zijn we gebeld door Els en Michel. Els en Michel hebben we ontmoet op onze flottielje in Lefkas. Zij hebben een boot in Port Zeelande liggen en vrienden van hen hebben de boot via de staande mast route naar het IJsselmeer gevaren. Na hun vakantie in Lefkas ook nog 2 weken door Nederland zeilen. Vandaag (zaterdag) liggen ze in Muiden en willen dan zondagnacht door Amsterdam varen. Of wij ook zin hadden om mee te gaan. Het lijkt ons erg leuk om zo ‘s nachts in konvooi door Amsterdam te varen.
We spreken af voor zondag rond één uur in Muiden. We brengen de auto naar het eindpunt (De nieuwe meersluis (Schinkel) bij het Nieuwe Meer). Eerst geven we onze bagage en Floris af in Muiden. Daarna rijden Teunie en ik naar het eindpunt..
Om weer terug te komen in Muiden, lopen we eerst naar Amsterdam-Zuid en gaan dan met de trein naar Amsterdam Bijlmer ArenA. Dan met de bus (158) naar Muiden. Al met al een uurtje extra onderweg, maar ik heb ook geen zin op maandagochtend dit traject met bagage af te leggen. Maandagochtend willen we gewoon in de auto direct naar huis.
Om kwart voor twee zijn we dan bij de boot van Els en Michel aangekomen. De havenmeester kijkt ons bijna de box uit. Erg vriendelijk is ze niet. Teunie vaart de boot de box uit en dat gaat, tegen haar eigen verwachting in, helemaal goed. We varen de haven uit en maken nog even een foto van de lemsteraak, de Groene Draeck, van de koningin. Rechts het fameuze Muider Slot. Voor ons ligt op geruime afstand het eiland Pampus, een onderdeel van de Stelling van Amsterdam.
Er staat een straf windje en helaas kunnen we niet zeilen. We moeten pal tegen de wind in naar het IJ. Ondanks dat is het toch een lekker tochtje. Prachtige luchten en toch weer mooie plaatjes van zeilboten, oude platbodems en in de verte het kleine Durgerdam.
 |
 |
Na een brug varen we het IJ op. Het blijft toch een indrukwekkend vaarwater. Erg breed en erg druk. Vandaag is het zondag, dus er is weinig vrachtverkeer. Wel bij het centraal station de boten van het veer. We moeten bij de “Oude houthaven†naar binnen. We melden ons bij de brugwachter en we hebben geluk. De brug gaat nu direct open. Na deze brug varen we door tot aan de spoorbrug waar we bij de andere boten gaan liggen. En dan begint het lange wachten. We eten en drinken wat en gaan ook maar gewoon slapen. Rond kwart over één wordt er op de marifoon aangekondigd dat we gaan beginnen. Ondanks de aankondiging duurt het toch nog een klein half uur voordat de spoorbrug zich daadwerkelijk opent. Dan varen we met 20 boten in konvooi door de Kostverlorenvaart. Deze vaart is de verbinding tussen het IJ en de Schinkel, onze eindbestemming.
 |
 |
Het is rustig weer en beetje bewolkt. Ideaal weer om in konvooi te varen. We passeren in totaal 10 bruggen en aan het einde één sluis. De brugwachter fietst van de ene naar de andere brug. Eerst iedereen door de brug. Dan de brug weer laten zakken en dan weer naar de andere brug. Ondertussen liggen wij te wachten op zijn aankomst. Zo varen we van kwart voor twee (in de morgen) tot kwart voor vijf (in de morgen). Uiteindelijk liggen we met 20 schepen gebroedelijk in de Nieuwe Meersluis. De laatste hindernis zijn de vier bruggen over de A10 (Ringweg Zuid). Twee bruggen voor de snelweg en twee bruggen voor de tram. Om vijf uur horen we de bellen van de slagbomen en staan alle bruggen voor ons open.
We zoeken een plekje aan de wachtsteiger bij de W.S.V “Amsterdam†en duiken dan om half zes ons bed in. We worden rond half negen weer wakker. Niet van ons zelf, maar van al het lawaai van de A10. Het Nieuwe Meer lijkt een mooie idyllische plek, maar dat is toch minder waar. Ondanks alle herrie hebben we goed geslapen.
 |
 |
We moeten voor negen uur geld in de parkeerautomaat gooien. We lopen met onze spullen naar de auto als we van de havenmeester de auto wel even op zijn eigen prive-plek mogen stallen. Scheelt weer een paar euro parkeergeld. Hij geeft ons de code van het hek en wij lopen naar de auto.
Als we terugkomen zijn Els en MIchel ook wakker geworden en we ontbijten in alle rust met elkaar. En gebakken eitje en een echt Italiaans kopje koffie. Els en Michel varen de rest van de Staande Mast route helemaal naar Willemstad en wij nemen afscheid. We kijken terug op een leuke nacht in Amsterdam.
