VOLENDAM – 14 april 2007 – Traditioneel begint het seizoen voor vaarliefhebbend Nederland met de Pieperrace. Dit Volendams zeilspektakel wordt gehouden op het zuidelijke IJsselmeer voor de kust van het gastvrije Volendam. De Tjalken, Skûtsjes, Klippers en Visserijvaartuigen zijn de hele dag te bewonderen op de Volendamse dijk.
Vandaag naar Volendam. Naar de Pieperrace. Dit is de 32ste editie (foto-overzicht). Ik vertrek rond half acht in de ochtend. Volgens de routeplanner is het is ongeveer 1 uur en 15 minuten rijden. Het is tamelijk rustig op de weg en ben er rond kwart voor negen. Mooi op tijd dus, want ik word om negen uur verwacht bij Cafe De Dijk. Het is even zoeken naar een geschikte parkeerplaats, maar uiteindelijk wijst iemand van de organisatie mij de weg naar de parkeerplaats die gereserveerd is voor deelnemers aan de Pieperrace.
Het is geweldig weer. Het is al vroeg lekker warm. De zon schijnt alsof het al juni of juli is. Ik loop langs grote en kleine boten. Klippers, aken, botters en grote driemasters liggen in de haven van Volendam. Langzaam wordt iedereen wakker op de boten en begint de bedrijvigheid. Om negen uur gaat cafe De Dijk open en zijn er diverse tafels gereserveerd voor NewLevel, de firma die deze deelname aan de Pieperrace geregeld heeft.
Ik geniet van de zon. Ik krijg een bakje koffie en een appelgebak (met slagroom) en na enige tijd krijg ik ook gezelschap aan het tafeltje. Ik stel me zelf voor en al gauw gaat het over niets anders dan zeilen. De man zegt weinig te hebben met zeilen, maar gaande het gesprek blijkt dat allemaal best mee te vallen. Rond 10 uur zijn alle gereserveerde plekken bezet en roept de leiding ons op op naar de Sanne Sophia te lopen. De driemaster klipper uit 1886 ligt buiten aan de strekdam.
De schipper heet ons welkom aan boord, stelt de bemanning voor en geeft even aan hoe en wat we in de wedstrijd gaan doen. Omdat de Sanne Sophia 1.9 diep steekt, kunnen we niet meedoen met de start van alle andere schepen. Er wordt namelijk gestart op de Gouwzee en die is net 2 meter diep. Wij varen dus al voor de start het eerste rak. De bemanning is een gelegenheidsbemanning. De vaste schipper is ziek, de vaste maat heeft de arm uit de kom en er lopen drie Polen rond voor de bediening van de zeilen. Gezien de manier waarop dingen uitgelegd moeten worden zijn het geen topzeilers. Na 10 minuten varen worden de zeilen gehesen en langzaam zet de klipper zich in beweging. De motor gaat uit en ondanks dat er bijna geen wind is varen we toch zo’n drie a vier knopen met de Sanne.
We worden verwend. Aan boord van zo’n klipper is catering en we krijgen met een behoorlijke regelmaat hapjes en drankjes aangeboden. Tussen de middag zijn er bolletjes en melk.
Grappig is wel dat ik niets mee krijg van de wedstrijd. Door het vele kletsen met diverse mensen, ontgaat je de wedstrijd in het geheel. Zo nu en dan gaan we overstag, maken we een gijp en worden we links en rechts ingehaald door de kleinere snellere schepen. Er doen ook diverse botters mee en een redelijk groep lemsteraken. Echt schitterend om te zien. Het is wel een heel spectakel.
Om half vijf leggen we aan en kijk ik terug op een leuke en geslaagde dag meevaren op de Sanne Sophia. Ik stap in de auto en rij met zonnegloed in mijn gezicht richting Wezep. Onderweg nog een paar keer in de file alvorens ik om half zeven de auto voor de deur zet.
Echt een leuke dag. Voor herhaling vatbaar.