We worden rond half acht wakker en het weer is slecht. Het heeft de hele nacht geregend en nu is het erg druilerig. Maar goed, de wind is goed. Ik denk zelf een kleine windkracht 5 dus net mooi genoeg voor een wedstrijd.
We melden ons voor het schippersontbijt in de grote feesttent en daar zie ik de vrouw (Tanja) van mijn collega (Robert). Zij werkt bij "de krant" en ze maakt een sfeerverslag van de dag. Wij proberen nog iets aan beïnvloeding te doen. We zullen zien of dat zo zijn vruchten heeft afgeworpen.
Dan gaan we naar de botter en maken we kennis met de mannen van het Kamper Sigarengenootschap. De mensen blijken uit heel Nederland te komen, van Limburg tot Groningen. De Limburger is al om half zes vertrokken. Dan wil je er dus wel erg graag bij zijn.
Om half elf vertrekken we richting het Ketelmeer waar we precies om twaalf uur moeten starten. Het regent af en toe en de wind wakkert wat aan. We zijn tien voor twaalf bij ons startboeitje aangekomen. We liggen op de 25ste positie. Niet erg gunstig. Bijna achteraan. Onze kansen op een goede classering zijn daarmee tot nul gereduceerd. De mannen roken ondertussen gewoon door (moet toch gebeuren). Op de motorkist ligt een grote kist van "De Olifant". “De Olifant†is een beroemd sigarenmerk uit Kampen.
We maken alles klaar en na een paar minuten worden we afgeschoten. Iedereen voert zijn taak uit en na enkele minuten zeilen we al richting de derde boei. We hebben wel eens een betere start meegemaakt, maar we zijn weg. We varen twee ronden en gezien de windkracht zal het dit jaar wel lukken.
Het is heel gezellig aan boord. Menig sigaar wordt een kopje kleiner gemaakt en uiteindelijk gaat alles op in rook. De sfeer is uitstekend. Het wordt alleen nog maar gezelliger, ondanks het worstelen achterin het wedstrijdveld. De mannen wisselen verhalen uit en soms is het even moppentijd. De limburger weet de sfeer er ook goed in te krijgen, maar dat mag je van een Limburger ook wel verwachten. Eén van de mannen (Arjen Hendriks) blijkt in een grijs verleden nog les gehad van mij te hebben. Dat schept een band. Het gehalte ICT-ers is weer groot. Toch een vakgebied waar je al makkelijk veel verstand van kunt hebben. Het blijkt ook dat deze bottertocht dan ook gesponsord wordt door Elwin van Klikk-IT. Handig hoor van dat soort leden. We hebben in jaren niet zo’n gezellige groep aan boord gehad, iets wat we natuurlijk elk jaar tegen elke groep zeggen.
Het zit ons vandaag gewoon niet helemaal mee, met als klap op de vuurpijl dat we de tweede keer bij de derde boei tien minuten nodig hebben om hem te ronden. Halen we de boei wel of halen we de boei niet. Wel of niet afvallen. Wel of niet oploeven. Zeg maar miscommunicatie. We halen de boei dus net niet. Wel knap dat je op zo’n redelijk groot water als het Ketelmeer een boei dan weet te raken. Iets wat je vooraf niet kunt bedenken. Ondanks de tien minuten hebben we er geen plek aan verloren. We eindigen toch nog als 21ste in een veld van 37 botters. Volgend jaar weer voor een top tien notering. Ook na de finish gaat het roken gewoon door en zelfs Wim (buurman) en Henk (zwager) slaan aan het roken.
 |
 |
We komen half zes weer terug in de haven. We zoeken een plekje en als we éénmaal liggen komen er nog verschillende familieleden van het Kamper Sigarengenootschap aan boord. We wisselen sterke verhalen uit, herhalen de grappen en grollen en daarna vertrekken we dan richting tent waar, net als elk jaar, met veel bombarie de uitslag bekend wordt gemaakt.
 |
 |
 |
 |
 |
Ook wij worden naar voren geroepen. Het Kamper Sigaren Genootschap krijgt een blijvende herinnering in de vorm van een foto en wij krijgen als schippers een herinneringsplaatje. Wim krijgt voor zijn verjaardag morgen (hij wordt dan veertig) nog twee fijne sigaren mee en dan gaan we gezellig eten. Elk jaar wordt dat verzorgd door de plaatselijke chinees en ook dit jaar is het weer uitstekend te eten (hoe kan het ook anders).
Dan varen we om half negen af richting Elburg. Het is nog een prachtige avond. De zon schijnt als goud op het water en het water is als een spiegel.
 |
 |
Dit terugvaren is echt het sluitstuk van een echt goede en gezellige dag. Om half twaalf komen we dan aan in Elburg. We laden alles uit en nemen afscheid van elkaar en dus tot volgend jaar op de 15e Oostwal van Kampen.