Elburg, Kampen 28 en 29 juni 2013. Het is een mooie dag om naar Kampen te zeilen. Het is tamelijk bewolkt en er staat een matig windje. Iets van windkracht 4 met wat uitschieters naar 5. Morgen de wedstrijd in Kampen. Mijn buurman, mijn collega zijn ook mee.

Eerst Roggebotsluis. Altijd een mooie hindernis op de route naar Kampen. Na de sluis het Ketelmeer op. Het is nog vroeg en we besluiten een leuk stukje te gaan zeilen. De wind is wat aangewakkerd en we gaan goed scheef. Het wordt iets te heftig voor mijn collega, maar hij houdt zich staande. Beetje misselijk is iedereen altijd wel.

We komen al andere botters tegen die op weg zijn naar Kampen. Zij doen morgen ook allemaal mee aan de wedstrijd. We gaan via het Kattegat de IJssel op. Indrukwekkend ligt de Eilandbrug weer voor ons. We kunnen er makkelijk onder door, maar toch. Je weet het nooit zeker.

Grote vrachtschepen komen ons tegemoet en het is dus altijd goed oppassen op de IJssel. We komen langs Peters ShipYard. Mijn zoon werkt daar en ik bel hem altijd even op. Kan hij even zwaaien naar zijn vader. Altijd leuk. Na het belletje staat hij al op de kade en wuift of we even aankomen. Dat doen we. Het is nog vroeg dus alle tijd.

Het blijft altijd een indrukwekkend gezicht zo’n enorm zeeschip in aanbouw. Het enorme roer (vanuit het perspectief van het schip klein) en zeker een enorme schroef. Vrijdag 4 oktober gaat dit schip te water. Mooi zo’n planning.

Â

Na een klein half uurtje vertrekken we weer . We varen nog een klein stukje door en dan komen we aan in de Nieuwe Buitenhaven, de vaste ligplaats van de Kamper Kogge. We gaan achteraan liggen. We draaien de botter en we liggen met de kont naar achteren. De motor uit en we zijn er.

De eerste schippers melden zich al. Of wij het ook gehoord hebben. De schipper van de WR151 is van boord gevallen en naar alle waarschijnlijkheid verdronken. Er wordt met man en macht gezocht, maar nog niets gevonden. Wat een domper. Echt een drama. In alle jaren dat ik mee doe, nog nooit meegemaakt dat er iemand verdronken is. Alles is afgelast en misschien dat we morgen nog gaan zeilen, zonder wedstrijd, als eerbetoon. Niemand weet het nu.

We eten een visje, maar het drama is het gesprek van de dag. Wat is er gebeurd, hoe is het gebeurd? We worden wel weer met de neus op de feiten gedrukt. Ook wij hebben nooit reddingsvesten aan, omdat de botter zo veilig en betrouwbaar is. Maar één onoplettend moment en je ligt erin. In de loop van de avond wordt er door de leiding besloten dat ook de wedstrijd en alle andere activiteiten wordt afgeblazen. Er is in de feesttent nog een laatste woord van Tjibbe (voorzitter botterstichting Kampen).