Hiswa 2010

Ik kreeg vorige week zaterdag een leuke brief van het tijdschrift ZEILEN. Ik die brief stond dat ik mee gedaan had met een actie en dat ik 2 kaarten had gewonnen voor de HISWA in Amsterdam. Dus ik even in mijn agenda kijken en ik had 1 afspraak staan. Snel even de afspraak verplaatst. Teunie is altijd al vrij op vrijdag. Dus mooi naar de HISWA. Naast de toegangskaart krijg je ook de treinreis aangeboden. Soweiso een goed aanbod van de NS. Voor 4 euro naar de Hiswa. Maar goed voor acht euro koop je toch maar zo weer 2,5 kopje koffie op de hiswa.

We zitten al vroeg in de trein. Het is mooi blauw weer, het zonnetje schijnt en na wat overstapmomenten lopen we om 10:05 richting de RAI. Even met ons kaartje langs de lange rij. Onze kaarten worden gescand en we zijn binnen. Beneden moeten we de jassen ophangen. Eerst die 8 euro voordeel maar even opmaken. We drinken een lekker bakje koffie en dan richting de show, want dat is het toch wel echt.

We lopen eerst in het ‘sloepen’-deel. De crisis is hier nog niet toegeslagen blijkbaar, want een beetje sloep begint bij 100.000 euro en dan moet je wel gewoon zelf thuis slapen of je moet genoegen nemen met een slaapplaats op een bank.

Achteraan bij de sloepen staan ook verdacht veel standjes met huizen. Leuke parken met hele leuke huizen aan het water. Ook hier moet de slappe was er wel goed bij staan. Bij zo’n huis past een sloep natuurlijk het beste. Dus prima plek.

Dan op naar de zeiljachten. We lopen langs de kleine zeilbootjes richting een enorm zwembad. We zien een leuke zeilsimulator. Je zit in een kuipje van de enige echte Laser en je moet een parcourtje afleggen. De jongen demonstreert het even en dan haalt hij ons over het ook eens te proberen. Het heeft natuurlijk helemaal niets met zeilen te maken, maar leuk is het wel. Het duurt eventjes voordat je precies door hebt hoe het werkt, maar dan zeil ik toch in minder dan 3 minuten het gehele parcours. Wel veel langzamer dan de snelste tot nu toe (1:12).

We slenteren weer verder. In het zwembad lopen twee jongens in een grote opblaasbal. Ziet er heel leuk uit. Elk uur is er iets te doen. Er wordt ook nog een demo gegeven van een reddingsvlot. Zo’n ding komt bijna altijd op de kop in het water terecht en de mensen laten even zien hoe je dat dan weer goed krijgt. De omstandigheden zijn natuurlijk totaal onvergelijkbaar. Ik stel me zo voor: een storm van windkracht 12, een heftig zeetje en golven van 25 meter en dan maar hopen dat het inderdaad zo eenvoudig is.

Dan lopen we langs een leuke zeilkleding stand. Teunie wil altijd nog eens een leuk pak en nu op de beurs kortingen van 25%. Dat is dan weer mooi meegenomen. Teunie past wat verschillende modellen aan en uiteindelijk lopen we met een jollenbroek en een leuke jas de deur uit.

We slenteren weer verder. We maken een praatje met de Zeezeilers van Marken , die om wat voor reden dan ook hun vaste plaats hebben in Harlingen. Ze bieden diverse reizen aan en je kunt ook bij hen een volledige instructeurs opleiding krijgen. Dat spreekt mij aan. Zaterdag 3 april hebben ze clinics en dan ga je met een klein groepje voor een paar uurtjes de waddenzee op. Zelf heb ik met Karel dan de cursus “Theoretische KustNavigatie”, maar Teunie komt zeker.

Dan belt mijn buurman. Hij had een paar leuke afspraken (1 in Haarlem en daarna 1 in Veghel). De afspraak in Veghel ging niet door, dus hij heeft mooi even tijd om ook over de HISWA te wandelen. Na wat heen en weer bellen hebben we elkaar gevonden en slenteren we samen verder over de beurs. Gezellig.

We lopen nog over een enorme steiger waar allemaal hele mooie zeiljachten aanliggen. Allemaal met de achterkant aan de steiger. Opstappen is daardoor erg gemakkelijk. We gaan kijken in één van de boten. Echt nieuw is deze wel. De polyester lucht is nog goed te ruiken. Naast een bezoekje aan een zeiljacht brengen we ook een bezoekje aan een enorm grote motorboot. We doen hoezen over onze schoenen en lopen het schip binnen. Wat een luxe. Thuis heb ik het minder. Gelukkig staat er een mevrouw te praten met de botenbouwer over alles wat ze al heeft. Ze raakt maar niet uitgesproken. Hier een huis, daar een jacht en zo ging het maar door. We liepen weg en misschien staat die mevrouw er nu nog wel. Is ook best lastig als je alles al hebt en er ook nog een boot bij moet hebben.

Wat ik heel grappig vind is dat er ook echte standwerkers zijn. De standwerkers die opvallen zijn afkomstig uit Engeland. Met een onvervalst Engels accent brengen ze hele speciale boren aan de man. Deze boren boren door alles heen en uit alles wat op tafel ligt blijkt dat ook wel. Maar niet aan onze kinderen laten zien. Voordat je het weet is alles in je huis één grote gatenkaas geworden.

We worden nog donateur van een stichting (sailwise) die het mogelijk maakt om met gehandicapte mensen te kunnen varen en zeilen. Naast donateurs zoeken ze ook mensen die als vrijwilligers mee willen als begeleider op een mooie zeilclipper (Lutgerdina). Teunie is direct enthousiast. We geven onze gegevens door en we zullen zien of het wat wordt.

Het is ondertussen 5 uur en we hebben zo’n beetje alles wel gezien. Mijn buurman blijft nog (hij staat anders toch in de file met zijn auto). Wij lopen naar de trein. Het mooie blauwe weer heeft ondertussen plaatsgemaakt voor het onvervalste Nederlandse regenweer. Het is echt druk in de trein en het ziet er naar uit dat we moeten staan. Maar niet als je met Teune uit bent. We nemen plaats in de eerste klas en zonder controle komen we aan in Amersfoort. Scheelt toch weer een klein half uurtje staan/hangen in de trein. Om zeven uur stopt de trein in Wezep en zijn we na een dagje slenteren op een hele leuke beurs weer thuis. We hebben natuurlijk tassen vol met , ja met wat?. Zaterdag gaat dat allemaal mee met het oud papier.