Volgende week wil Teunie een fietspuzzeltocht voor haar klas houden. Ze heeft samen met een andere juf groep 5 en ze vieren volgende week de gezamenlijke verjaardag. Gezellig fietsen naar de leemcule met 14 kinderen.
We gaan met z’n drieen (Floris, Teunie en ik). Floris gaat mee om de foto’s te kunnen maken en wil daarom eigenlijk het liefst achterop zitten of nog leuker op de stang.
We fietsen weg en de lucht is erg dreigend. Maar meestal valt het reuze mee en dat geldt nu ook. We gaan richting snelweg en maken onderweg foto’s van dingen waar je wel een vraag bij kunt bedenken. Na 15 minuten fietsen we het landgoed molecate op. Een schitterend landhuis (was vroeger een bouwval en te koop voor 100k gulden). Het is daar echt landelijk. 
De watermolen draait niet, dus het water van de beek stroom gewoon over het plateau. De beken zijn allemaal aangelegd om de molen van water te kunnen voorzien. Nu lijken de beken echt alsof ze er altijd al gelegen hebben.
We fietsen verder en gaan nog even nog het spijkergebouw. Een spijker was vroeger een opslagplaats voor graan. Deze spijker in Hattem is gebouwd rond 1640 en dus erg oud.
Naast het spijker kun je een voetpad op naar de ‘Spaanse graven’. Dit is een verdedigingsschans met wal en gracht er omheen, die tijdens de 80 jarige oorlog werd gebruikt. We lopen er rond en we soppen over de vele lagen beukenoten. Je mag niet over de wal lopen en gezien de borden gebeurd dat dus wel. Op veel bomen hebben mensen hun naam achergelaten. Leuk is dat ik dat vroeger ook deed.
We stappen weer op de fiets en fietsen verder naar de Leemcule. De Leemcule is denk ik ontstaan voor zandwinning voor de aanleg van de snelweg, maar door de erosie lijkt ook hier of het een natuurlijk gat is. Floris rent het gat in en aan de overkant weer omhoog.
Onderin de leemcule staat een plas water (grondwater) en het ziet er vies groen uit. Vroeger maakte ik iedereen wijs dat er een krokodil in zwom. Uiteindelijk geloofde ik het zelf ook. Nu ziet Floris de ogen van de krokodil ook en hij ziet ook erg veel kikkers. De kikkers hoor je wel, maar je ziet ze niet.
We gaan naar huis. Floris is moe geworden van al dat rennen en de donkere luchten razen over de Leemcule. We fietsen binnendoor terug naar huis. Met het huis in het vizier regent het uiteindelijk toch nog een minuutje. We schuilen even onder een grote boom. We hebben leuke foto’s voor de puzzeltocht gemaakt en net als ander keren zeggen we tegen elkaar dat we dit toch echt vaker moeten doen.