Vandaag is de Douwe Egberts fabriek in Utrecht open. De fabriek is één keer per jaar open voor publiek. Eerst gaan we naar een tante (79) en oom (78) van Teunie. Op kwart voor elf zitten we aan de koffie. Het weer is goed. De zon is volop aanwezig. Om twaalf uur vertrekken we richting de fabriek van Douwe Egberts. Het is 10 minuten rijden. Als we er zijn, dan is het wel erg stil voor een open dag. Als we een parkeerplaats zoeken, zien we op het Amsterdam-Rijn kanaal een ponton met daarop een nieuwe brug. Ze zijn vannacht begonnen en zondag moet de brug in het Merwede kanaal liggen. Tot die tijd is het Amsterdam-Rijnkanaal gestremd. Als we met één van de toeschouwers in gesprek komen en we zeggen dat we voor de open dag komen, weet die mevrouw ons te vertellen dat het dit jaar niet doorgaat. De fabriek wordt verbouwd en er is geen parkeerruimte in verband met de nieuwe brug. Daar sta je dan.
Maar Teunie zou Teunie niet zijn als ze niet gedacht had aan een alternatief. We gaan naar fort Lunetten.
Er zijn vele forten gebouwd in het begin en midden van de 19e eeuw, als onderdeel van de zgn. Hollandse Waterlinie. Deze forten moesten Nederland beschermen.
De vier Lunetten op de Houtense Vlakte (ten zuidoosten van de stad Utrecht) zijn aangelegd tussen 1822 en 1828. Omdat de Houtense Vlakte hoger ligt dan de omgeving kan het gebied niet onder water gezet worden. Op deze van nature zwakke plek in de Waterlinie worden daarom op korte afstand van elkaar vier gelijkvormige verdedigingswerken gebouwd. In de jaren 60 van de negentiende eeuw werden ze doorsneden door twee spoorlijnen, zodoende bestreken de Lunetten direct de spooraccessen. Het woord lunet is afkomstig van het Franse ‘lune’ dat maan betekent. In de plattegrond van de Lunetten valt dan ook een halve maanvorm te herkennen.
Treuriger was wel dat de wapens steeds beter werden en dus de forten steeds aangepast moesten worden met als klap op de vuurpijl de komst van het vliegtuig. Daardoor werden de forten op slag nutteloos. De vijand vloog per slot van rekening nu gewoon over je heen. Het onderwater zetten van half Nederland en de bescherming door de soldaten in de forten heeft natuurlijk geen zin met een vliegtuig hoog in de lucht.
We zetten onze auto bij de voetbalvelden van FC Utreg. We lopen een stuk langs de Kromme Rijn op het oude jaagpad. Aan het einde wacht ons een verrassing. Er wordt aan de weg gewerkt en we lopen dus tegen de hekken aan. Maar inventief als we zijn lopen we door de struiken langs de hekken naar de ingang van het fort.
We krijgen een rondleiding en je ziet in het fort de verschillende bouwfases en aanpassingen aan de nieuwste wapentechnieken. Uiteindelijk komen we in een atoombunker, waar er voor geval van nood zelf door de manschappen gezorgd moest worden voor frisse lucht en electriciteit. Middels 4 vaste fietsen werd er dan een generator aangedreven. De generator zorgde voor ervoor dat de lampen weer geingen branden en dat de luchtcirculatie weer op gang kwam.
Om half twee is er een theatervoorstellen op één van de wallen. Om half drie drinken we koffie. Daarna lopen we terug naar de auto. Ondanks het niet-bezichtigen van de DE-fabriek, was het toch weer een leuke dag uit met de kinderen.