Lyngor. 18 juli 2012. Het is weer een prachtige dag als ik om zeven uur wakker wordt. De zon schijnt lekker over het water en levert een mooie glinstering op. Ik trek de stoute schoenen aan en besluit te gaan zwemmen. Ik moet rekening houden met twee dingen. Een: er zwemmen (nou ja zwemmen, meer drijven) van die hele lekkere kwallen. Als je ermee in contact komt heb je brandblaren. Twee: het water is echt koud. Ondanks de risico’s neem ik toch gewoon een lekkere frisse duik in het koude water. Het is echt koud. Alles wordt klein. Na de duik ben ik weer helemaal fris. Na het zwemmen neem ik een handdoek en kleren mee en ga mij even lekker douchen.
Het ontbijt staat al klaar als ik weer aan boord kom. Na het ontbijt verdelen we de taken en varen we af richting Lyngor. Het eerste stuk weer gewoon op de motor. Ook nu weer lastig wegvaren. We varen behoorlijk dicht langs een rotsblok (volgens Peter iets te dichtbij. Denk ik achteraf ook wel). Op het rotsblok liggen ook resten van vorige strandingen. Wij zouden dus niet de eerste zijn.
Buiten op zee is het behoorlijk rustig. We zeilen een beetje met een windje vier richting Lyngor. Ook nu weer een oefening. We moeten drie punten peilen op de kust zodat we met een behoorlijke zekerheid op de kaart kunnen zeggen waar we zijn. Dat is toch best een lastige oefening. Er staan wel heel veel masten op hetland, maar die staan niet ingetekend in de kaart. Dus valt er ook niets aan de peilen. Langs de kust staan wel een soort van boeien, eigenlijk gewoon een partij opgestapelde rotsen op een rots die dan een onbetekende kleur hebben gekregen.
De invaart naar Lyngor is goed te doen. Eenmaal in het fjord willen we natuurlijk zo dicht mogelijk bij het beroemdste cafe van Noorwegen liggen. Dat is eigenlijk gewoon niet mogelijk. We weten niet precies wat nu het beroemste cafe is. De huizen lijken toch wel veel op elkaar. Daarnaast is het niet al te diep bij bepaalde moorings. Dus varen we een stukje terug. Onder de hoogspanningskabels door en aan de rechterkant zien we een rots waar veel boten tegen aan liggen. Dat gaan wij ook doen. Hoevaak lig je nou tegen een rots aan. Onze voorbuurman helpt even een lijntje om een boom te leggen en twee gezellige vrouwen in een dinghy helpen ons met de achterkant. Nu moeten we onze eigen dinghy ook gaan gebruiken. Na een tijdje pompen ligt het bootje in het water. Ik roei alvast een testvaart. Ik moet zeggen het roeit lekker. Nu de buitenboordmotor eraan en we zijn klaar om te vertrekken naar het beroemdste cafe van Noorwegen. In de dinghy passen ongeveer vier (misschien maar drie) personen. Isabel, HansL, Joris en ik gaan op weg. Nadat we linksaf geslagen zijn, slaat het motortje al af. Gelukkig niets aan de hand. Het ontluchtingsknopje is dicht getrild. We gaan we verder. Op zoek naar het cafe. Iedereen groet ons en we voelen ons net een beetje de intocht van Sinterklaas. En dus zingen we uit volle borst “Zie ginds komt de stoomboot”. Het is een koddig gezicht. Onze zoektocht naar het cafe loopt op niets uit. Geen cafe gevonden. De motor valt uit. Nu is het menus. We hebben echt geen benzine meer. Dat wordt roeien. Gelukkig vaart er net een vrouw met haar vriend en die wil ons wel helpen. Ze zetten ons af bij een eetcafe en HansL weet ze zover te krijgen dat ze de anderen ook op gaan halen.
Het liefst zitten we buiten, maar dat hadden de Noren ook al bedacht. We moeten dus binnen zitten. Er wordt bier besteld en naar later blijkt voor zo’n 125 euro. Bier is dus best duur in Noorwegen. Iets van 8 euro per halve liter. Gelukkig druk ik cola, maar ook dat is niet goedkoop, iets van 4 euro 50.
Rond twaalf uur gaan we weer in drie shifts terug naar de boot. Nu hebben we wel voldoende benzine en iedereen komt veilig aan.
We maken een planning voor morgen en besluiten naar Lillesand te gaan. Lillesand is een mooi plaatsje, maar ligt ook behoorlijk recht tegenover Hanstholm in Denemarken. Hanstholm is onze eindbestemming. Langzaam aan komt het einde in zicht.
—————————————————————
Dag 8 – van Valle naar Lyngor
Overzicht | Dag 9: van Lyngor naar Lillesand