Vandaag de laatste dag van de conferentie. Ik slaap uit dit keer en ga dan naar een bijeenkomst over Sakai. De general sessie is na 15 minuten al niet meer erg interessant, dus ga ik nog maar even mijn mail checken en even met Teunie bellen via SkypeOut.
Heb nog steeds problemen met de laptop. Het blijkt te liggen aan de Wireless verbinding. Blijkbaar straalt de zender zo ‘hard’ dat de netwerkkaart het niet aan kan. Ben niet de enige met dat probleem. Is wel k*t, maar het is niet anders. Ik loop samen met Rob terug naar het hotel en het is nu toch wel erg warm zo midden op de dag. Het zweet loopt over mijn rug en ik ben blij als ik even onder de douche kan in mijn hotelkamer.
Vanmiddag zijn we vrij. We gaan met een groep van 7 naar Boggy Creek. Daar kun je varen met een propellerboot en met een monstertruck. Volgens Berny (de man van het hotel) is het een klein uur rijden. We hebben een grote auto gehuurd. Het blijkt toch allemaal iets ingewikkelder dan wij dachten. We rijden steeds verkeerd, maar ons humeur blijft goed. We hebben een gezellige tijd in de auto. Als we er zijn, blijkt er op deze plek alleen een Airboat te zijn en niet de monstertruck. Als we een half uurtje om het meer rijden dan zijn we op een plek waar de monstertruck wel is. Het half uurtje blijk toch wel langer te zijn en uiteindelijk bereiken we onze bestemming om vijf uur. We zijn net op tijd.
De boottocht is echt mooi. We scheuren over het water en maken grote bochten waardoor we lekker scheef komen te liggen. De boot maak veel lawaai dus we moeten van die koptelefoons op. We zien een zeearend en dan ligt daar plots een alligator. De motor gaat bijna uit en we laten ons een beetje naar de alligator toe glijden. Het is een redelijk grote alligator en hij blijft ook erg lang drijven. Uiteindelijk zwemt ie heel snel weg.
Dan gaan we naar de monstertruck. We rijden met die truck door de natuur en we zien van alles: herten, bambies en een moeder alligator met babies (misschien allemaal opgegeten door de vogels), maar de moeder past, denkt ze, goed op haar kroost. We zien nog een stel kraanvogels ‘ruzie’ met elkaar maken en daarbij gooien ze graspollen in de lucht. Een erg komisch gezicht.
We blijven nog even wat hangen langs het meer, maar uiteindelijk nemen de muggen het van ons over. We gaan weer naar huis. De terugweg is een stuk makkelijker. In drie kwartier zijn we thuis. Ik heb genoten en ben blij dat ik niet naar al die commerciële rommel (Outlets, Malls e.d) ben geweest.
We gaan nog eten bij Tu Tu Tango en om kwart voor twaalf ben ik weer op mijn hotelkamer. Ik pak mijn koffer al vast in en er moet toch weer meer in dan ik bij mij had. Het is dus proppen. Ik doet om kwart over twaalf het licht uit. Morgen een lange dag op weg naar huis. Ik verheug mij erop.