Dokkum – Harlingen. 4 augustus 2015. We worden wakker met de regen op het dak. Jammer genoeg. Voor het eerst het zeilpak dan maar aan. Het regent niet hard, maar van die fijne dunne natte regen. Gelukkig is het niet koud. We vertrekken richting de eerste brug bij Dokkum en zijn op weg naar Harlingen.

Dokkum ligt er nog vredig bij. We zien het mooie stadje en varen langs de molen. Bij het pannekoekenschip hangt een pop in de dirk. Op afstand lijkt het net een echte man.

Na Dokkum varen we verder over de Dokkumer Ee. We varen door de weilanden van Friesland met zo nu en dan schitterende huizen aan het water. Als het werken afgelopen is, kun je daar toch best je laatste jaren/dagen slijten.

Rond 12 uur komen we dan langs Bartlehiem. Wie kent het niet van de Elfstedentocht. Het lijkt heel wat, maar de werkelijkheid is toch anders. Gewoon een sloot en een bruggetje. Veel meer is het dus niet. Toch leuk dat ik er nu langs vaar.

We varen gewoon door richting Leeuwarden. De regen regent gewoon door. Ondertussen is mijn zeiljas echt wel nat en ik voel dat ook. Eigenlijk is mijn zeiljas dus lek. Mijn jasje onder de zeiljas is ook nat.

Rond half twee zien we dan de eerste brug van Leeuwarden. Sjak stuurt ons door de grachten van Leeuwarden, waar we toch regelmatig even geduld moeten hebben voor de diverse bruggen.

Net buiten Leeuwarden komen de Slauwerhoffbrug tegen. Niets bijzonders zou je zeggen, totdat je ziet hoe hij omhoog gaat. Heel bijzonder.

Na Leeuwarden knapt het weer op. De regen stopt. Ik kan weer zonder zeiljas op het dek lopen. Ik hang mijn zeiljas te drogen in de machinekamer, waar het toch behoorlijk warm is.

Onderweg stoppen we nog even bij Dronryp. Een mooi klein dorpje. Als ik vanuit Leeuwarden met de trein naar Harlingen ga, kom je ook langs Dronryp. Dan denk je: dat daar nog mensen wonen, maar nu ziet het er toch heel anders uit.

Terwijl iedereen boodschappen doet, kijk ik met vreugde weer naar een mooi aanleg tafereel. Een klein bootje met buitenboordmotor. Eerst aan de overkant. Motor uit en nergens iets waar je aan kunt liggen. Als het bootje dan midden in het kanaal ligt, start de motor. Gelukkig. Nog even wachten op de opening van de brug. Hij komt aan onze kant liggen. Zijn zoontje springt van de boot. Best een eind, maar gelukkig net op de rand van het kanaal. Ondertussen steekt de vader de pikhaak onder het dak richting de kant. De pikhaak kan net een laatste plankje te pakken krijgen. Dan het  geluid van de slagbomen. Boot los en motor starten, maar helaas geen geluid. De vader roept tegen de jongen dat ie toch weer van boord moet. De afstand is groter dan de vorige keer, maar ook nu redt de jongen het net. De pikhaak is te kort en de boot drijft. Dan gelukkig. De motor doet het. De man kijkt achteruit. Ziet mij staan en zegt: “Ik doe dit niet zo vaak, sorry”. Ik lach en zeg dat ik wel genoten heb en ja je ziet wel dat ie het niet zo vaak doet.

Iedereen is weer aan boord en we gaan weer verder. Na de brug moeten we iets naar links en gelukkig ziet Sjak het net op tijd. We draaien bij en laten Dronryp achter ons liggen.

We komen langs diverse scheepswerven en ook weer leuke droomhuizen. Ergens bij een van de werfjes ligt een bijzonder apparaat. Het blijkt een ijsbreker voorzetstuk te zijn. Het ziet er zo apart uit. Handig apparaat, maar vandaag niet nodig.

Floris en Martin laten hun creativiteit zien. Ze hebben met een watervaste stift een stootwil van een eigen gezicht voorzien. Gelukkig willen ze wel met z’n drieën op de foto.

Dan zien we Harlingen. De zon staat ondertussen weer lekker te branden. De regen hebben we achter ons gelaten.

Rond acht uur liggen we dan in de Zuiderhaven van Harlingen.

Het diner staat klaar en we genieten nog van de fijnen zonnige avond. Morgen naar Texel.