Neuruppin 6 januari 2012. Vandaag de laatste dag in Berlijn. Het is droog en nog steeds lekker koud. Gelukkig geen regen. Vandaag naar het joods museum en een aantal beroemde plekken bezoeken.

We parkeren nu in de parkeergarage van de Jägerstrasse. Die Jägerstrasse is een zijstraat van de Friedrichstrasse, een hele dure winkelstraat.

Op weg naar het joods museum lopen we eerst langs checkpoint Charlie. De tourbussen rijden af en aan. Ook wij zijn de echte toerist. We maken allemaal foto’s van het hokje. Baha en Safa snappen er niets van. In hun land (Irak) staan bijna op elke hoek van de straat van zulke checkpoints.

Rondom het checkpoint zijn ook allemaal winkeltjes met allemaal souvernirs van het checkpoint. Je kunt voor 2 euro met een echte Amerikaan op de foto. Het bord met de waarschuwingtekst wordt vele malen per minuut gefotografeerd. Ook ik doe daar aan mee.

We lopen door naar het Joods museum. De wind wordt steeds guurder en we krijgen het bijna koud. We lopen door straten en uiteindelijk komen we bij het museum uit, waar het lekker warm is. Het museum is ontworpen door Daniel Libeskind. De binnenkomst is heel anders dan elk ander museum. Je moet hier net als op Schiphol door een scanner. Al je spullen moeten in een bakje en daarna mag je door het poortje lopen. Bij Safa gaat het alarm af. Eerst nog horloge af. Dan terug. Dan nog portemonnee weg. Uiteindelijk is Safa piepvrij. Teunie maakt ondertussen 2 foto’s, maar daar is men niet van gediend. De foto’s moeten verwijderd worden van de iPhone en daarna mogen we dan eindelijk naar binnen.

Het is een indrukwekkend museum, maar ik vind het reuze saai. Na 2 uur sjouwen door het museum drinken we een echt bakje koffie met een heel lekker taartje. Het is ondertussen half zes en al bere donker. We lopen terug naar de auto en lopen dan terug via de Friedrichstrasse. We zien in de etalage een maserati staan. Eens even vragen wat zoiets nou mag kosten. Het blijkt te gaan om 1,8 miljoen euro. Dan is de blitse bolide jouw eigendom. Gelukkig staan er ook nog een paar eenvoudige volkswagen van zo rond de 150.000 euro.

Dan terug naar de auto. We zitten ver onder de grond en gaan met een enorme cirkelbaan weer naar boven. Omdat je zo omhoog rijdt zie je niet echt of je te dicht bij die dikke stoeprand zit. Eénmaal buiten vragen we ons af waar we nu weer gaan eten. Na een rondje komen we weer uit bij het restaurant aan de Hermanstrasse (Sonnenallee). Ik rij met het grootste gemak zo weer naar die tent toe. Ik begin de weg te kennen in Berlijn. Voelt goed. We eten weer lekker en dan hup naar huis. Morgen terug naar huis. Vroeg naar bed zodat ik morgen weer fris aan de terugreis kan beginnen.