Neuruppin, 5 januari 2012. Vandaag dan toch echt naar Berlijn. We doen het rustig aan. We douchen, ontbijten alsof het echt vakantie is. Om kwart voor elf stappen we in de auto richting Berlijn. Moeilijk rijden is het niet. Gewoon de snelweg afrijden de Berliner Ring op en dan de ringweg 114 en dan rijden we na een uurtje rijden gewoon op “Unter der Linden”. We komen langs het enorme Park Inn hotel (Park Inn by Radisson Berlin Alexanderplatz ) en Fernsehturm, de 365 meter hoge televisietoren nabij de Alexanderplatz.

We rijden een parkeergarage onder een ander Radisson hotel in en zoeken daar een plekje. Grappig is dat er ook speciaal plekken zijn voor vrouwen. Ik maak een foto van het vak waarin ik sta. Altijd handig mochten we de juiste laag in de parkeergarage missen.

We gaan met de lift naar boven en komen uit in de lobby van het hotel. Een erg luxe hotel en Floris wil hier direct een kamer boeken. Gelukkig vallen de prijzen behoorlijk mee, 139 euro per persoon per nacht. We zijn maar met z’n vieren. Na wat rekenen, 556 euro per nacht, en nog drie dagen, is Floris het wel met ons eens dat het dan net zo leuk is in het AZC (haha).

In de lobby van het hotel is een enorm aquarium opgebouwd. Eén miljoen liter water en 1500 verschillende soorten tropische vissen. Je kijkt je ogen uit. In het Aquadom (zoals het aquarium genoemd wordt) zwemt ook een duiker. Hij is de ramen aan het wassen. In de ene hand een zuiger en de andere hand de zeem. Heel grappig om te zien.

	Op de rug van het enorme Jezus beeld is een groot vlak te zien. Het lijkt wel het batterijdeel van het beeld. Hoeveel AA batterijen zouden er in passen?

Na het bezoek aan de Berliner Dom, gaan we naar het Pergamon museum. Een groot deel van de musea van Berlijn liggen op het Museum-Insel. Dus na een paar minuten lopen zijn we er al. Er staat een enorme rij mensen te wachten. Er een speciaal panorama van Pergamon. De normale ingang van het museum is daarmee verdwenen en moet iedereen via een veel te klein houten hokje een kaartje kopen. Gelukkig regent het ook gewoon, dus wachten is niet echt een pretje.

Na een tijdje zijn we dan binnen, geven onze jassen aan een gaderobe dame en gaan dan genieten van het panorama. We mogen zelf geen foto’s of filmpjes maken, maar gelukkig spreekt Safa geen Duits. Hij zet heel stiekem toch de camera aan en maakt een leuke video opname. Niemand die het merkt (gelukkig maar).

Daarna gaan we het “echte” museum in. In het museum staat de tempel van Pergamon. Er werd in 1910 een 20-jarig project gestart naar de plannen van Alfred Messel en Ludwig Hoffman, die van plan waren het Pergamonaltaar naar Berlijn te vervoeren en daar volledig te reconstrueren. Dat kon vroeger nog. Gewoon iets uit een ander land meenemen omdat je het zo mooi vindt.

In een ander deel van het museum hebben ze de Ishtar poort uit Babylon opgebouwd. Safa komt uit Ninevè en dat was toen onderdeel van het babylonische rijk. In het museum ligt ook veel uit Ninevé. Nu heet Ninevé Mosul en het ligt in Irak.

Om vijf uur hebben we dan ook wel alles gezien van het museum. We zijn allemaal helemaal moe van al die indrukken. We lopen terug naar het begin van het museum waar we nog even op de overweldigende trappen gaan zitten van de Pergamon tempel. Er staan op diverse plekken bordjes met waarschuwingen. De traptreden zijn erg groot en niet wat wij gewend zijn.

We krijgen onze jassen terug en lopen in de schemering terug naar het hotel waar we weer de parkeergarage in kunnen. We gaan eerst nog maar met del lift naar de zesde etage. Kunnen we het aquarium nogmaals goed bewonderen. Nadat we parkeergarage verlaten hebben weet Bahaa weet nog wel een Arabisch eettentje. Hij weet de straat nog wel, Hermanstrasse. Geen probleem we rijden er zo naar toe. Maar na een tijdje rijden kunnen we de Hermanstrasse niet echt vinden. Plotseling roept Baha: hier is het. We rijden op de Sonnenallee ergens in de Arabische wijk van Berlijn. Geen Hermanstrasse te bekennen. We parkeren de auto en gaan lekker eten tussen alle Arabisch sprekende mensen. Duits hoor je hier niet, om over het Nederlands nog maar te zwijgen.

Na het eten terug naar Neuruppin. Het is nog steeds heel slecht weer en op de snelweg komt het water met bakken tegelijkertjd van de andere weghelft geneveld op je af. Na een uurtje zijn we dan weer thuis. We drinken nog wat en gaan dan moe, maar voldaan weer lekker slapen. Morgen nog een dagje Berlijn. Voor nu: Welterusten.